The Loop en het einde....

Het was me weer het weekje wel...

De laatste ochtend in Luang Prabang is het Tim wéér niet gelukt om vroeg op te staan om naar de Monniken te gaan...knap hoor drie gemiste kansen hihihi.

Om te reizen in Laos heb je over het algemeen de keuze uit drie bussen ; de local bus, de Vip bus of de mini van. Van Luang Prabang naar Vang Vieng hadden wij gekozen voor de mini van, het voordeel van dit busje is dat je over het algemeen goed zit en snel op je bestemming aankomt ( het is dan ook iets duurder ). We moeten zeggen, snel was ons busje zeker maar goed zitten?...we zaten als dertien ingeblikte Sardientjes opgesloten in het busje.

De weg van Luang Prabang ( route 13 ) is volgens ons reisboekje één van de mooiste routes van Zuid- Oost Azië. Mooi betekent vaak slingeren door bergen en dalen en dat deden we dan ook, de natuur was overigens ook echt prachtig.

Het maakt niet uit met welke bus je reist of hoelang want een verplichte "eet" stop zit altijd in het programma. Na ruim zes uur ingeblikt gezeten te hebben kwamen we aan in Vang Vieng..."zucht" gelukkig allebei niet wagen ziek geworden.

Vang Vieng is het " Benidorm" van Laos en staat bekent om het Tuben, op een autoband de rivier af en stoppen bij één van de barretjes om je vervolgens helemaal vol te gooien en weer verder te tuben de rivier af.
Dit heeft de afgelopen jaren zoveel ongelukken opgeleverd dat er van de 30 barretjes van voorheen, er nog maar 5 over zijn.

We kwamen gelijk aan met de luidruchtige / dronken mensen die een dagje hadden "getuben" en hadden alle twee gelijk zoiets van dit onderdeel van Laos moeten wij maar overslaan.

Het stadje zelf is erg gezellig en staat vol met guesthouses zodat we snel een slaapplaats hadden gevonden.

Omdat we bedankte voor het "tuben" ( sommige doen het een week lang ) hadden wij twee scooters gehuurd om de omgeving te verkennen.

Laos is een perfect land om te reizen, alles is heel makkelijk te regelen en het maakt niet uit hoe groot of klein een stad of dorp is, er is altijd een guesthouse en een barbeque te vinden. We hebben tot nu toe maar één nadeel kunnen vinden aan Laos en dat is dat er bijna geen zwembaden zijn en als het dagelijks tussen de 35 - 40 graden is, verlang je er toch naar...( héél erg zelfs ).

De omgeving van Viang Vieng staat vol met grotten die je kan bezoeken, bij één van die grotten ligt ook de "Blue Lagoon" een riviertje met hel blauw water waar je heerlijk in kan zwemmen of van een grote boom de "lagoon" in kan springen...hier waren we aan toe!

Na wat gevolleybald te hebben, ontstond er wat rumoer aan de waterkant. Een grote groep Chineese toeristen waren aangekomen en gingen hun "duikkunst" vanaf de boom laten zien, de ene klap was nog harder dan de andere klap op het water. Aangemoedigd door iedereen waagde sommige zelfs een duik van de hoge tak....het was hilarisch!!

Inmiddels kwam ook het bericht dat de tyfoon van de Filipijnen via Vietnam misschien Laos aan zou doen. We hebben heel even getwijfeld of we dan wel of niet de volgende dag naar Vientianne moesten gaan ( dit zou ons reisschema weer in de war brengen ). Na een rondje "stad" gedaan te hebben, was iedereen wel erg relaxt en besloten we om een kaartje te kopen voor de "mini van" richting Vientianne.

Weer zaten we als Sardientjes ( nu op de achterbank ) ingeblikt maar ach...het zou maar voor drie uurtjes zijn. Onze chauffeur had een échte Aziatische rijstijl waardoor wij diverse keren gewoon los kwamen van de achterbank. Wat waren wij beroerd maar ook zeker blij dat we heelhuids in Vientiane aan waren gekomen.

Vientiane is de hoofdstad van Laos maar zo voelt het niet.
Het is er vreselijk warm waardoor het "leven" pas om 16:00 uur begint, verder bestaat het uit een heleboel kroegjes en restaurantjes maar niet echt op een gezellige manier ( we hadden hier meer van verwacht ).

Omdat het er zo vreselijk warm is konden we het gewoon niet opbrengen om twee fietsen te huren en de stad te gaan verkennen.
Wel gaf het ons de mogelijkheid om nu nog eens goed naar ons reisschema te kijken en dingen te plannen die we nog wilden gaan doen.

Één van die dingen die we niet gepland hadden was " The Loop " een drie of vierdaagse trip op een scooter dwars door het midden-zuiden van Laos. Barbara verzekerde ons dat als we dit niet zouden doen, wij Laos te kort deden. Met dit in ons achterhoofd en het strand van Thailand zijn we opnieuw gaan zitten en hebben ons schema aangepast.

We zijn gelijk gaan "shoppen" voor twee vliegtickets naar Ko Samui ( Thailand ) en hebben twee bustickets gekocht voor naar Thakhek ( het begin van "The Loop").

Dat onze planning nu vast stond gaf ons weer wat rust en rust moet gevierd worden in een Belgisch biercafe en een heerlijke Japanner.

Aan de oever van de Mekong in Vientanne kijk je zo naar Thailand, 's avonds is hier een markt en een hele grote groep "huisvrouwen" die onder luide muziek hun aerobic doen.

Wat ook kenmerkend voor laos is, is dat elk busstation een paar kilometer uit het centrum van het plaatsje ligt, zodat de lokale tuk tuk goede zaken doen.

Voor onze 6 uur durende reis naar Thakhek hadden we dit keer gekozen voor de VIP bus, we hadden nog geen idee wat de VIP "behandeling" in hield. Bij de bus aangekomen werd het eerste gedeelte van de VIP al duidelijk, een grote flatscreen met harde Laotiaanse karaoke muziek verwelkomde ons in de bus. We zaten hoog voorin zodat we onze benen konden strekken en goed uitzicht hadden op de weg en de tekst van de "meezingers". Het tweede gedeelte van de Vip " behandeling" werd ook al snel duidelijk...het komt op het volgende neer "ik ben de VIP bus en heb een enorme luchthoorn als toeter, ik haal in wanneer ik wil en alles en iedereen gaat maar aan de kant, of ik snijdt je gewoon af".
We zijn de tel kwijt geraakt dat we hand in hand zaten met ons hoofd afgewend wachtend op een knal dat onze "Nicky Lauda" een koe, hond, varken, geit of alles wat voor hem in de weg stond zou aanrijden, verbazingwekkend bleef in alle keren de klap uit. Toch beviel de VIP bus beter dan de "Mini Van" en het blijkt nu ook dat je aan 6 uur Laotiaanse Karaoke muziek kan wennen. ;-)

Toch was er nog een klein "probleempje" wat nog opgelost moest worden.
We hadden voor maandag 18-11 vliegtickets naar Ko Samui, "the loop" zou drie tot vier dagen in beslag nemen, vier dagen zou voor ons al geen optie meer zijn want dan misten we onze vlucht.

Zondag 17-de is er een groot feest bij de tempel in Vientiane, al weken staat het in de krant en praten mensen er over, monniken uit het hele land komen naar Vientiane.

Omdat we niet wisten hoe makkelijk het voor ons zou zijn om de 17-de terug te gaan richting Vientiaane, was het mooiste om "the loop" in twee dagen te doen en zo een dag in te lopen op ons schema.

Aangekomen bij het busstation van Thakhek, dachten we slim te zijn en meteen twee kaartjes te kopen voor zondag terug naar Vienitaine.
Dat hadden we dus mooi verkeerd..."ticket for today or tomorow sir!", dat werkte dus niet.

We sliepen in de "travellodge" de plek waar iedereen slaapt die de "the Loop " gaat doen, daar zouden we wel verder vragen en kijken of we hem in twee dagen konden, helaas was het volgens hen niet mogelijk om ons "tripje " in twee dagen te doen. Er zat dus niets anders op dan meteen na "the loop" door te rijden naar het busstation en dan een kaartje te kopen.

Over de "Travellodge" kunnen we heel kort zijn, dit is de meest smerigste plek waar we ooit geslapen hebben. Aan de vlekken en afdrukken te zien, worden de lakens niet verschoond maar weer netjes terug gevouwen voor de volgende "slapers". We vonden het zó vies dat we met kleren aan geprobeerd hebben wat te slapen......

" THE LOOP "

The Loop houdt in dat je een cirkel rijdt van in totaal 400km, daarbij kom je langs diverse grotten en "lagoons".
Alleen in de "Lonely Planet" wordt het heel kort omschreven, toch is "The Loop" erg populair bij backpackers.
Het avontuur begint al, waar huur je je scooter...bij Mister Ku die zit bij de Travellodge ( 100 duizend kip p/d ) of verder in het centrum bij Mister Wang Wang ( van 30 tot 50 duizend kip p/d ), wij kozen natuurlijk voor Mister Wang Wang..cheap cheap!

Ook Mister Wang Wang zei dat drie dagen écht het snelste was.
Onze tassen hadden we achtergelaten en alleen het hoog nodige hadden we weer mee.

Dat " The Loop" niet zonder gevaar was zagen we wel aan de verbandjes waar mensen mee rond liepen.

Na de eerste 20 km hadden we allebei al een super gevoel, deze geasfalteerde weg slingerde door rotsen en rijstvelden, we voelden de zon goed branden. De eerste grotten sloegen wij over omdat we gehoord hadden dat dat niet echt speciaal was.

We stonden alle twee in ons "motorrijmodus" en scheurde achter elkaar berg op en weer af, genietend van de omgeving.

We waren gewaarschuwd dat de tweede dag de route erg zwaar zou worden omdat ze momenteel bezig zijn om een groot deel van de weg te verharde.

Toen we om 12:30 uur een dorpje binnen reden en stopte bij het guesthouse om wat te eten, bleek dat dit onze eerste overnachting had moeten zijn. Tja...wat moet je dan of de hele middag en avond gaan sjeudeboelen ( in een dorpje van niets ) of de kaart nog eens bekijken en tot de conclusie komen dat we hem misschien toch in 2 dagen kunnen rijden.

Op het kaartje stond dat we ongeveer nog 62km moesten rijden naar Laksao ( de stop voor de tweede dag )... de teamspirit groeide en we vroegen ons dan ook af " hoe erg is nou 62 km slecht wegdek? ".

We reden rond 13:00 uur de "slagboom" van het dorpje onderdoor om onze trip te vervolgen. Bij sommige dorpjes staat aan het begin / eind een slagboom en moet je vragen of je het dorp mag betreden of verlaten...altijd afsluitend met "Saba Dee!!".

De weg werd inderdaad slechter en slechter en we moesten goed oppassen waar we reden. Mijn linkerspiegel brak spontaan af door het hobbelen over de stenen. We kwamen steeds meer onder het stof te zitten en onze zonnebrillen werden stofbrillen.

Bij een kleine afdaling zaten we dicht achter elkaar, Ik moest remmen waardoor Frida schrok en ook remde (voorrem)....een kleine schuiver op haar linkerkant was het gevolg.

Gelukkig is het bij een paar schaafwonden, blauwe plekken en een rode linkerkant van de bauksiet klei gebleven. Snel de scooter weer rechtop gezet en de schade bekeken dat viel gelukkig erg mee. Een paar dingen weer recht getrapt waardoor niet alleen wij maar ook een bezorgde laotiaan weer verder konden gaan.

Na weer een stuk gereden te hebben kwamen we uit bij een splitsing, rechtdoor een soort bospad op of linksaf een brede weg in....
Navraag bij de lokale bevolking bleek dat we rechtdoor het bospad op moesten, dat doen we dan maar. We weg werd slechter en slechter en we kwamen in een nog grotere bouwput terecht met prachtig uitzicht over de vallei. Vanuit de bergen en dus ook de bouwplaats kwamen we aan in een dorpje wat bestond uit een bauksietweg....alles was stof.
Volgens onze berekening van tijd en kilometerteller moesten we er nu toch wel zijn. Navraag leerde met veel gebaren dat we toch wel goed zaten alleen kwamen de kilometers niet erg overeen met ons kaartje.
Ook vulde de lucht zich met regenwolken en werd het koeler en koeler.....zijn we dan toch verkeerd afgeslagen en moeten we zo dan 30km terugrijden?

Allebei kregen we een onderbuik gevoel en na zo'n 5 keer nagevraagd te hebben bleek dat we gewoon nog een kleine 35 km verder moesten rijden naar Laksao.

Wat waren we blij dat we klokslag 16:00 uur Laksoa binnen kwamen rijden en het ook nog voor het eerst deze vakantie begon te regenen.
Laksao is volgens het kaartje de stop voor de tweede dag en ligt tegen Vietnam aan. We kunnen niet omschrijven hoe we eruit zagen maar toen we onze "stofbrillen" af deden stonden ze nog afgedrukt in ons gezicht.
Later bleek dat we geen 62 km moesten rijden, maar dat het 99 km naar Laksao was. Verder dan een marktje en één restaurant genaamd " only one restaurant" is er niet in Laksao.

De volgende morgen zijn we weer vroeg opgestaan om ons klaar te maken voor deel 2 van " The Loop ".

Om tijd te winnen aten we een soort goedkope variant "lion" reep als ontbijt en scheurde we weer lekker achter elkaar aan.
Gelukkig lieten we het slechte weer achter ons en gingen we de zon weer tegemoet.

Onderweg nog even afgestapt omdat iemand met zijn auto gecrascht was tegen een rots, maar ook daarbij was alles onder controle zodat we minimaal tijdsverlies hadden.

Ondanks dat dit toch een dingetje uit de Lonly Planet is kom je totaal geen andere toeristen tegen, behalve de toeristen die een dagje bij de grotten boeken.

Het binnen rijden van een dorpje blijft speciaal, je wordt aan alle kanten begroet door de bewoners van jong tot oud. Wat deze tocht ook speciaal maakte is het aantal dieren met "zelfmoord" neigingen.
Van koe, geit, hond, kip tot aan ware slangen steken zonder te kijken de weg over waardoor wij óf moesten stoppen of met een slinger het dier nog net konden ontwijken, trouwens die slangen vluchten vanzelf voor hun leven na het gegil van Frida.

Omstreeks 11:30 uur stopte wij de Koral cave de grootste en meest indrukwekkendste grot die het gebied rijk is. Met een bootje vaarde we 7,5 km onder de berg door om vervolgens aan de andere kant weer daglicht te zien.

Na deze "pauze" stond het laatste en ook meteen het saaiste stuk van "The Loop" op het programma. Als alles goed zou gaan zouden we rond 17:00 uur aankomen in Thakhek en rond dat tijdstip zou ook de avond invallen. Het laatste stuk ging over 115 km recht toe recht aan op een asfaltweg, erg saai maar wel mooi om snelheid te maken.

Om klokslag 17:30 uur stonden we bij het busstation om twee kaartjes te kopen voor de bus van donderdag richting Vientianne.

We hebben "The Loop" in twee dagen geflikt en liepen dus een dag in op ons schema.

Aangekomen bij de "travellodge" hebben we eerst vies en stinkend aan de Beerloa gezeten al voor we onze tassen pakte en naar een iets duurder maar stukke schoner guesthouse gegaan.

We hadden dit avontuur absoluut NIET willen missen en het is een "MUST" als je in Laos bent om het te doen.

De volgende morgen hebben we snel de scooters ingeleverd en de schade aan de spiegel voor 1 dollar afgekocht omdat alle aandacht naar de spiegel ging vergat hij om naar Frida haar scooter te kijken. hihi

Dat het geen verkeerde zet was om eerder terug te gaan naar Vientiane bleek wel uit het feit dat de VIP bus helemaal vol zat.
Ook onderweg reden er rijen lang busjes met allemaal monniken erin richting de hoofdstad.

Van het feest zelf snappen we nog steeds niets, we hadden voor ogen om een ceremonie bij te wonen van de monniken.
Maar hoe dichter we bij de tempel fietste hoe luidruchtiger alles werd en uiteindelijk leek het wel alsof we op Koninginnedag in Amsterdam liepen.
Overal eet- en drinkkraampjes en grote merken die hun nieuwste auto, scooter of product aan wilde bieden en dat allemaal onder keiharde muziek.

Het ritueel zelf hield in dat elke boeddhist drie rondjes om de tempel moest lopen, dat dit toch een grote happening was bleek wel uit het feit dat de zelfs fotografen uit het buitenland klaar stonden om kiekjes te klikken.

Na 2,5 rondje gelopen te hebben vonden wij het mooi geweest, we moesten de fietsen nog inleveren en de was ook nog ophalen.
Daardoor moesten hebben we het hoogte punt ,het ontsteken van de fakkels helaas moeten missen.

Maandagochtend was het weer vroeg dag 5 uur op, want om op want om 07:30 vlogen we naar Bangkok.

Dat we weer richting Thailand gingen bleek wel bij het invullen van ons visum. Voor ons stond een heel mooi Thais poppetje waar menig man spontaan bij begint te kwijlen, we kwamen dan ook niet meer bij van het lachen dat de douanebeambte keihard vroeg ; " male or female? "....hahaha we zullen het antwoordt maar voor ons houden.

Met een uurtje vertraging ( doorgebracht met het zoveelste spelletje Yathzee en "nee" ik vind het nog steeds niet leuk!!) op Bangkok, vlogen we naar Ko Samui.

En hier liggen we dan voor een week op Lamai beach....even helemaal niets meer...tassen voor het eerst helemaal uitgepakt en in de hoek gezet en wij lang uit op een bedje op het strand of bij het zwembad.

We hebben ongelofelijk genoten van Laos en we zijn blij dat we dit land hebben aangedaan op onze manier, toch zal dit voorlopig ons laatste verslag zijn uit Azie.

We gaan proberen om zondag 24 november naar Bangkok te vliegen, daar gaan we onze én Barbara haar reis afsluiten om vervolgens de 26-ste terug naar het koude kikkerlandje te vliegen.

LAOS = ONVERGETELIJK!!!

Groetjes ons xxx