Luang Prabang en Elephant village

Zondag 3 november was het slow boat-time, deze boot zou ons in twee dagen over de Mekong Delta van Haouyxai naar Luang Prabang brengen.

Ook hier was de voorbereiding voortreffelijk ( met dank aan de lokale middenstand ) want aan boord was er niets te koop tenminste dat stond overal aangegeven....eten, drinken en zelfs kussentjes voor onze bips waren ingeslagen.
We werden samen met twee Amerikanen achterin een taxi busje gepropt, al snel kreeg Tim zijn eerste kokneiging en is uiteindelijk meer uit het busje dan in het busje gaan zitten...wat een lucht had één van de heren om zich heen hangen ( ook écht wat voor hem hihi ).

Aangekomen op de boot stonden er keurig twee- en driepersoons zachte stoelen voor ons klaar...zó uit een bus of auto gesloopt, duidelijk geen houten bankjes dus de kussentjes waren overbodig....

De boot bleef maar vol lopen met backpackers en we waren blij dat we een goed plekje achterin hadden verovert. Op de kade was het feest- of vervelingsgevoel bij sommige al aardig toegeslagen en om 09:30 uur gingen de eerste Beerlao er al in ( dacht dat wij erg waren ;-) ).
Om 11:30 uur vertrok de boot richting Pakbeng, daar zouden we overnachten om vervolgens de volgende dag de trip te vervolgen.
Het uitzicht was schitterend over de Mekong en de natuur van Laos, maar na een halve dag gezeten te hebben en het gebrul van de motor aangehoord te hebben begrepen wij ook dat alleen Beerlao ons door deze trip heen kon brengen. Waar manlief de kapitein was, runde vrouwlief haar eigen barretje met van alles en nog wat......dus gewoon alles te koop aan boord!!!

Na ruim zes uur varen kwamen we in Pakbeng aan. Pakbeng is een klein leuk plaatsje helemaal ingericht op de tussenstop van de boten.
Het hele dorpje bestaat uit guesthouses en kleine gezellige barretjes, een kamer was dan ook snel gevonden. Het is zó klein en gezellig dat je iedereen van de boot 's avonds weer tegen komt.

Gelukkig hadden we een goed guesthouse gevonden zodat we goed uitgerust de volgende dag aan de rest van onze trip konden beginnen.
Wel was er onduidelijkheid over de juiste vertrektijd van de boot, waar de ene zei 08:00 uur zei de ander weer 09:30 uur.
We hadden het ( al zeggen we het zelf ) slim aangepakt door vroeg uit te checken en te ontbijten in het zicht van de boot.
Iedereen die de dag daarvoor slecht had gezeten zaten nu al parmant op de beste plekken te wachten voor vertrek.

Na 6 keer de mensen geteld te hebben vertrokken we uiteindelijk om 10:00 uur voor onze laatste 7 uur stom zitten en kijken.
Onderweg stopte we diverse keren om de lokale bevolking op te pikken of om af te zetten.... Wat waren wij het zitten zat en het voelde dan ook als een hele opluchting dat Luang Prabang inzicht was.

Wel kreeg dit bootje tripje nog een naar bijsmaakje....terwijl iedereen in de rij stond om van boord af te gaan dacht Tim nog even snel naar het toilet te gaan. Toen hij klaar was stond er een meisje voor de deur te wachten die haar tas wilde pakken die zij op het toilet had laten hangen.
Ze pakte de tas en niet veel later keken twee boze ogen Tim aan en hij werd beschuldigt dat hij haar portemonnee leeg had geroofd.
Terwijl Frida meteen voor hem opkwam en zei "kijk zijn zakken dan na" was ik verbaast en kwam het kookpunt langzaam inzicht.
Het klinkt raar maar ik ben nog nooit zo beledigt geweest!!

Luang Prabang doet ons erg aan Hoi An ( Vietnam ) denken, allemaal Franse koloniale gebouwen met hele leuke winkeltjes en barretjes waar je 's avonds heerlijk kan eten en drinken...helemaal ons stadje dus!!

Dinsdag was weer een dag om dingen te regelen en te kijken hoe we onze reis verder gaan doen. We zaten die dag met een klein dilemma, de bedoeling was om vanuit Vientiane te vliegen naar Pakse ( het zuiden ) alleen de prijs valt ons behoorlijk tegen.
Vanuit Pakse zouden we dan naar Bangkok vliegen om vervolgens de laatste week onze vakantie af te sluiten op een Thais eilandje.
Nu blijkt dat vliegen naar Pakse toch even te duur is en met de bus het ons waarschijnlijk te veel tijd gaat kosten, nu moeten we gaan improviseren wat we gaan doen...we zijn er tot op heden dan ook nog niet uit wat we gaan doen....wordt dus nog vervolgd.

Woensdagmorgen om 05:30 uur is het Frida gelukt om naar de monniken te gaan die in een lange rij aalmoes halen om vervolgens weg te geven aan de arme. Dit ritueel gebeurt elke morgen in Luang Prabang, ik zal morgenochtend weer mijn best doen op mijn bedje proberen uit te komen.

Helaas, is het wederom wéér niet gelukt voor mij om op tijd mijn bed uit te komen voor de monniken. Verder zijn we die dag naar een goedkoper guesthouse gegaan en hebben we twee fietsen gehuurd en heerlijk genoten van het stadje en omgeving.

Toen we net de fietsen hadden ingeleverd overheerste één stem in de "mainstreet"...Barbara was in Town, een collega van ons die drie maanden door Azië reist, ze was samen met twee andere meisjes net aangekomen in Luang Prabang.

Het was meteen gezellig en hebben vol ervaringen gedeeld, dat wij toch iets te "luxe" backpackers zijn bleek wel toen de dames na het derde biertje de prijs van het bier hoorde...afrekenen kwam Tim nog duur te staan ;-) Daarna hebben we gezellig met een leuk groepje backpackers op hun "budget niveau" gegeten...en ja we moeten allebei toegeven het was lekker en cheap!!! We hebben de avond afgesloten in Utopia, the place waar iedereen naar toe komt en elkaar ontmoet.

We hebben inmiddels een super uitvinding gedaan...anti muggen spul met 95% Deet erin, alles wat op je huid loopt doet nog twee stapjes om vervolgens dood neer te vallen en dat voor omgerekend € 4,50 per flesje HAMSTEREN!!! hahaha.

Gisteren ( 7 november ) was het eindelijk de dag waar Frida zolang naar uit heeft gekeken...."haar olifanten droom".
Na wat "geshopt" te hebben bij de vele aanbieders van deze trip kwamen wij uiteindelijk uit bij "elephant village", deze aanbieder gaf ons de meeste tijd om te rijden op de olifant zonder dat we daarna nog moesten kajakken of mountainbiken. Ook het ontstaan van het kamp sprak ons erg aan.

De negen olifanten die het kamp rijk is, zijn over het algemeen oude olifanten of olifanten die die niet meer bruikbaar zijn in de hout industrie. Normaal gesproken worden deze beesten letterlijk afgedankt en aan hun lot overgelaten. Voorbeeld hiervan is dat één van de olifanten nu elke dag verzorgt wordt omdat zij op een landmijn is gaan staan.

Met de komst van dit kamp proberen ze de oude olifanten nog een "goede en leuke" oude dag te geven. Dat dit lukt blijkt wel uit het feit dat afgelopen 23 mei "Maxi" geboren is, een mannetjes olifant.

Het verschil met het kamp in Thailand en dit kamp is wel erg groot, en was voor Tim goed te merken. Waar ze in Thailand met stokken met haken achter het oor van de olifant prikken geven, geven ze hier met hun knieën de commando's.

We hadden gekozen om in twee dagen een echte "Mahout" te worden.
Om 08:30 uur werden we opgehaald en om 09:30 uur zaten we al vol trots op een olifant. Na de eerste meters keurig in het bakje achterop gezeten te hebben, zei de Mahout tegen Frida dat ze uit het bakje moest komen en op de nek van de olifant moest zitten....met wat gestuntel en rare kreuntjes zat Frida op de nek en liepen we zo de rivier in.
Dit was het eerste contact met de olifant en kon het eigenlijk al niet meer stuk voor haar.

Na dit "introductie" tripje volgde het echte werk...het leren van de commando's, het van de grond op- en afstappen van een olifant en het leren "besturen" van een olifant, dit werd geoefend met het makkelijkste "olifant van stal"....hihi

Wat deze trip ook speciaal maakte was onze gids Mr Mangkone en het feit dat we uiteindelijk maar met zijn drieën waren waardoor er nóg meer tijd voor ons overbleef.

Na de lunch werden we met de boot naar de overkant gebracht, waar Maxi met zijn moeder heerlijk aan het drinken was bij de rivier.
Slechts een half jaar oud, nu al lekker bijdehand en het is zo'n 150 kilo wat op je af komt rennen om met je te spelen.
Onze gids heeft een speciale band met hem waardoor Maxi helemaal "los" ging, het kleintje heeft ons hart gestolen.

Nadat een andere groep mensen de olifanten mochten wassen, kregen wij onze eigen olifant aangewezen die we zelf terug mochten brengen naar de "jungle" waar ze verblijven en slapen....dit was toch wel erg spannend voor ons, om op de nek van zo'n groot beest door de jungle te lopen.

Verder zijn we daarna met een bootje naar een waterval gevaren waar we nog even hebben kunnen zwemmen in het ijskoude water.
Omdat we maar met zijn drieën waren was het geen probleem om de rest van de middag in zwembad van het zéér luxe ( 250 dollar p/n ) kostende resort van elephant village te verblijven....dat was even genieten na al die ervaringen van die dag.

We sliepen in een schitterend guesthouse met uitzicht over de rivier.

Vanmorgen was voor ons het "moment"....eerst de olifanten ophalen uit de jungle en vervolgens wassen in de rivier.
Tijdens het lopen naar de olifanten toe, kwam het "getoeter" je al tegemoet, niet alleen wij hadden er zin maar hun duidelijk ook.
Het is een onvergetelijk moment om zittend op de nek van zo'n groot beest, zó de rivier in te lopen en vervolgens met een borstel haar proberen te wassen.
Ze doken met hun kop onderwater, klapte met hun slurf in het water en spoten ons met water uit de slurf zeiknat.....Frida loopt momenteel nog steeds rond met haar grootste smile ooit!!

Dit hadden we absoluut niet willen missen en maakt Laos nu helemaal speciaal!!!

Na wat mensen gesproken te hebben zijn we er inmiddels ook uit hoe en wat we verder gaan doen. We gaan straks twee tickets kopen om morgen met de bus richting Vang Vieng te gaan en daarna door naar Vientaine.

Nou jullie lezen het al, vervelen doen we ons hier niet...

Groetjes uit een warm maar vooral fantastisch Laos.