Anuradhapura - Nilaveli - Sigiriya

Na een actieve ochtend vanmorgen liggen wij nu bij het zwembad met een schitterend uitzicht op de Lion Rock, eindelijk weer even tijd om het verslag bij te werken.

Helaas, zijn wij er achter gekomen dat foto’s uploaden van onze Ipad niet lukt, zoals wij het in gedachte hadden.
Jullie moeten het dan ook dit keer zonder foto’s doen, zolang er nog geen oplossing is.

Na het vorige verslag geplaatst te hebben zijn we per fiets Anuradhapura gaan verkennen, natuurlijk was het weer op het heetst van de dag…we leren het ook niet!!

Anuradhapura staat bekend om zijn vele Stoempa’s / Dagoba’s, dat zijn grote ronde boeddhistische tempels.
Nog voor we echt in het gebied waren werden we al gesommeerd om twee kaartjes te kopen, de prijzen logen er niet om en wij hadden het vermoeden dat wij ( als toeristen ) ook voor de plaatselijke bevolking moesten betalen.

In het museum was mooi om te zien in welke staat ze de Stoempa’s hadden ontdekt en hoe mooi het er nu bij staat.
Na het nodige bekeken te hebben zijn we door gefietst naar een andere witte Stoempa.
Het was hilarisch om te zien hoe smakelijk de apen het eten op aten van de mensen die dat wilde offeren.
Het ene pakket was nog niet op of ze gingen er alweer vandoor met het volgende pakket, ook de bloemen smaakte goed.

Opeens klonken er veel trommels en een schelle fluit en werd er een groot oranje doek richting tempel gedragen, de dragers riepen steeds de dezelfde tekst.
Het was een ceremonie waarbij het oranje doek om de Stoempa werd heen gewikkeld.
Overigens lijkt een Stoempa het meest op een ober belletje.

Na dit tafereel gezien te hebben waren we ook gelijk tempel “ moe “ en zijn we richting stad gefietst.

Tijdens onze zoektocht naar een restaurant kwamen we langs een ambulance post en nog voor we de eerste foto konden nemen stonden de “ broeders “ in hun sjaroon ( de mannen knijpen er graag in, in dit land ) al om Frida heen te draaien.
Nadat Frida wat foto’s van haar werk had laten zien, kon ze helemaal niet meer stuk en moesten we om de beurt met de hele post op de foto, die gelijk op Facebook werden geplaatst….
Het is overigs niet te hopen dat je hier in een ambulance komt te liggen, want meer dan een stretcher uit de jaren ’70 en een zuurstof flesje zit er niet in.

De volgende dag was het de bedoeling dat we met de bus, richting Nilaveli zouden gaan, helaas hadden wij de bus net gemist en moesten we ruim twee uur wachten op het busstation.
En ja twee blanke mensen met grote rugzakken op trekt nou eenmaal de aandacht van tuk tuk drivers en voor we het wisten waren we in een “ zware “ onderhandeling bezig, welke tuk tuk driver ons 140 km verderop kon brengen.
Om ons nu met een tuk tuk weg te laten brengen leverde ons veel tijd op, dan dat we op de bus moesten wachten in de bloed verziekende hitte.

We hadden het getroffen met onze tuk tuk driver, niet alleen qua prijs maar ook met vertier.
Zo stopte hij bij bepaalde zaakjes om kleine snacks voor ons te kopen en moesten we onderweg echt aan hem uitleggen dat we al een safari hadden gedaan, zodat hij niet meer voor elke kameleon, pauw, waterbuffel of witte reiger hoefde te stoppen.

Wat opvalt in Sri Lanka zijn de vele verkeerscontroles door de politie, op papieren en verzekering maar ook erg veel dat ze staan te laseren op snelheid.

Na ongeveer 80 km gereden te hebben, was onze chauffeur het zat en moest Tim het stuur maar even overnemen voor een tijdje.
Super leuk om eindelijk eens een keertje zelf te rijden in zo’n karretje ipv steeds suf achterin te zitten.
Overigs kan je zelf een tuk tuk huren in Sri Lanka en op die manier rondreizen.

Na een tijd gereden te hebben moesten we weer wisselen want verderop zou er weer een politiecontrole zijn….en die stond er ook.
Na alles weer gecontroleerd te hebben, hadden de mannen ook wel zin in een praatje met die “ blonde “ achterin.
Nadat Frida had uitgelegd dat ze ook bij de verkeerspolitie had gewerkt, moesten er weer foto’s gemaakt worden.

Als je door Sri Lanka reist vallen de vele waarschuwingsborden op voor overstekende olifanten.

Rond 14 uur die middag lagen we al weer heerlijk bij het zwembad.

Omdat ons resort net buiten Nilaveli lag en er zelf ook weinig te doen is in Nilaveli dachten we ‘s avonds naar het strand te lopen en daar een hapje te gaan eten.
Omdat het al vroeg donker wordt in september moesten we dan ook in het pikke donker de juiste weg naar het strand vinden.

Dat, dat simpeler lijkt dan dat het is bleek al snel….na het oversteken van de weg liep volgens ons een zandweg richting strand.
Bij het naderen van een slagboom kwamen twee bewakers uit hun huisje gerend met allebei een machine geweer in hun hand.....in plaats van het strand hadden we de militaire basis gevonden.
De volgende morgen bij licht werd het duidelijk dat we ons aardig vergist hadden.

Na gesommeerd te zijn, snel te vertrekken dachten we nog een andere route gevonden te hebben.
Met verlichting van onze telefoons liepen we in onze nette kleertjes door een afgelegen woonwijk waarbij de ene na de andere waakhond aansloeg, kortom het was geen succes.
Uiteindelijk waren we zo verdwaald dat we aangebeld hebben bij een huis waar een tuk tuk voor de deur stond en gevraagd of hij ons naar het resort terug kon brengen, dit deed hij graag en wilde er niets voor hebben.
Uiteindelijk maar op het resort gegeten.

Dinsdag 26 september zijn we richting Fort Fredricks gegaan in Trincomalee.
Dit voormalig Nederlands Fort heeft nog steeds een militaire functie, maar nu kan je er zo in lopen om de Hindoe tempel die op de berg staat te bezoeken.
Deze gekleurde tempel wordt bezocht door vooral lokale vrouwen die in verwachting zijn om een zegening te krijgen over hun foetus.
Hier kwamen we pas later achter toen Frida al een gekregen muntje in de klif had gegooid en iets anders gewenst had….voortaan toch iets beter inleven wat we gaan bezoeken en wat we wensen… hihi.

De volgende morgen was het alweer vroeg op, want voor Nilaveli ligt Pigeon Island, een prachtig eiland met een koraalrif, waar als je op tijd bent tussen de haaien en zee schildpadden kan zwemmen.

We waren slechts een paar minuten onderwater toen we de eerste zee schildpadden al tegen kwamen…prachtig zelfs zo dicht bij in het ondiepe rif dat je ze kon aanraken.
Iets verder in het diepe gedeelte werd de trip helemaal compleet....daar zwommen ze dan…Haaien!!
Met het wel bekende liedje van Jaws in ons hoofd zwommen we zo goed en zo snel mogelijk achter die beesten aan.
De grote verraste ons toch wel zo tussen de 2,5 a 4 meter en ook al wisten we dat ze alleen “ kleine “ visjes eten je twijfelt toch ff als je ze ziet.

Om van onze “ fouten “ te leren hebben we ‘s avonds maar een tuk tuk genomen en gevraagd waar we het beste konden eten.
Dat hebben we geweten….we werden afgezet in een “ local” restaurantje “ wat bestond uit houten palen en een rietdakje waar een veelste grote subwoofer stond te blazen.
De Dj was tevens de “ cocktail man “ en na het eerste biertje werd op aanraden van de eigenaar over gegaan op “his famous Arak-cocktails “….dat hebben we geweten.

Het eten was werkelijk fantastisch….de twee krabben en de grote gamba’s in curry zijn tot nu toe het beste wat we gegeten hebben….water loopt nu weer in onze mond als we er aan terug denken.
Ook de cocktails werden sterker en sterker maar tijdens het afrekenen merkte je daar niks van….wat heerlijke belachelijke prijzen.

De volgende route met de bus ging van Trincomalee richting Sigiriya, hier is de beroemde Lion Rock the eye cather.
We zitten in een super mooi resort met een zwembad wat uitkijkt op The Rock.
Na een week geen warm water gevoeld te hebben, was het heerlijk om even luxe te gaan zitten en genieten van een warme straal op ons lichaam.
Omdat the Lion Rock erg toeristische is, besloten wij vanmorgen om de Pidurangala Rock te beklimmen, deze is een stuk minder toeristisch en kijkt uit op The Lion Rock.

Het laatste gedeelte was een ware beproeving omdat de treden en het pad ophield moesten we klimmen en kluiteren om van het adembenemende uitzicht te genieten.
We stonden op een gigantische rots met wijd uitzicht over de prachtige natuur.

Om wat tijd van onze reis in te lopen, besloten we na onze wandeling door te rijden naar Dambulla om daar de bijzondere grot tempel te bezoeken, ook dit was zeker de moeite waard.

Het reizen gaat bijzonder makkelijk hier, zodra de bus stopt nemen de tuk tuk drivers het over en brengen je het laatste stuk naar je bestemming toe.

Morgen vertrekken we richting Kandy, daar waar onze reis met de trein via de thee plantages verder gaat.
Want heel eerlijk, Sri Lanka is duidelijk een thee land want de koffie is op welke manier dan ook NIET te zuipen!!!