Kuta Lombok en de Gili islands
Blijf op de hoogte en volg Tim en Frida
11 Oktober 2012 | Indonesië, Kuta
Halverwege de rit naar Kuta Lombok werden we plots gesommeerd om uit te stappen, daar stonden we dan in een vies zijstraatje in Mataram.
Al snel kwam er iemand naar ons toegelopen en zei dat er een andere "shuttle bus" richting Kuta aan kwam.
Na ruim een half uur gewacht te hebben werden niet alleen wij "nerveus" maar ook het mannetje wat naar ons toegelopen was, na wat heen en weer gebel werd er iemand op een fiets weg gestuurd om een bus te halen voor ons. Niet veel later kwam onze "shuttle bus " voorrijden, het was het aller kleinste model van een japans merk en dan ook nog in de allerslechtste staat ooit, maar we wilde naar Kuta dus instappen maar....
Onderweg viel ons op dat het busje nogal drifte in de bocht en dat de vijfde versnelling overleden was, ook gaf de kilometerteller 80 km/h aan, maar wij hadden het idee dat onze fietsende neven het makkelijk bij konden houden.
Na ruim 2,5uur gereden te hebben waren we blij dat we ons weer in een normale positie konden brengen en werd de oorzaak van het rijden duidelijk, onze "shuttle bus" reed op vier totaal afgereden gladde banden waar voor het grootste deel het canvas door heen kwam ( altijd leuk om dit achteraf pas te zien ).
Kuta Lombok is een klein dorpje aan een hagelwit strand met een aantal winkeltjes, bars en restaurants van riet en bamboo, zo moet het grote Kuta op Bali er ongeveer 35 jaar geleden uit hebben gezien, helaas bestaan er grote plannen om Kuta om te bouwen tot een groot toeristen oord.
De enige toeristen die hier komen zijn de surfers van over de hele wereld, zij komen hier naar toe om een aantal dagen of weken te surfen.
We sliepen in het Surfers-inn hotel, een hotel wat de naam al doet vermoeden met alleen maar surfers.
Omdat wij natuurlijk geen surfers zijn en al helemaal geen surfers look hebben kwamen wij er al snel achter dat de gespreskstof van de surfers maar over één ding kon gaan....golven.
Omdat wij ook mee wilde praten over de " waves en de pointbreaks" besloten we de volgende morgen een scooter te huren en richting Crupok te rijden om surfles te nemen. Onze planken werden geprepareerd en we kregen uitleg over de verschillende surfplekken die er waren. We gingen naar Don Don "the place to be" om het te leren, wat wij alleen niet wisten was dat in heel Kuta Lombok alleen maar pointbreaks bestaan, dit houdt in dat je op open zee de brekende golf moet vinden en er dus geen mogelijkheid is om terug te gaan naar het strand.
Onze "leergolven" bestonden dan ook uit golven van 3 á 5 meter hoog ( en dit was het beste punt om het te leren?), er was geen mogelijkheid tot uitrusten want na elke golf moest je als een gek weer terug peddelen om weer achter de brekende golf te komen.....zó wat viel dat tegen en al snel moesten we wisselen. Frida zag mijn vermoeidheid en twijfelde erg of ze deze uitputtingsslag wel wilde, uiteindelijk sprong ze er in en na twee grote golven "vloog" ze met een grote smile voorbij ( deze battle is uiteindelijk door Frida gewonnen ).
Na drie uur liggen "stoeien" in de golven werden we uit ons lijden verlost en gingen we terug de boot in, kapot maar wel een héle stoere ervaring rijker en een illusie armer want even leren surfen dat valt vies tegen.
De volgende morgen hadden we geen armen en buikspieren meer over en alles deed ons zeer van de spierpijn, maar uiteindelijk stonden we al weer om 07:00 uur klaar om opgehaald te worden om richting de Gili Islands te gaan.
Rond 07:30 uur was er nog niemand en vielen we even terug in ons Europese systeem waar alles tot in de minuut gepland is of geregeld moet zijn ( probleem was dat we de boot van 10:40uur moesten hebben voor onze hotelkamer die tot 12:00 uur gereserveerd was).
Na een aantal telefoontjes richting de shuttle bus maatschappij was er rond 08:00 uur nog niemand en roken de kleine aapjes dat er weer geld te verdienen viel bij die twee toeristen. De één na de ander kwam aan lopen voor een "lift" en de prijzen varieerde van veel geld tot onze telefoon of horloge, helaas voor hun was het niet de eerste keer dat wij door Azië reisde en we moesten dan ook gewoon weer even "schakelen" naar de Aziatische manier van denken...die kleine aapjes regelen het allemaal wel.
Uiteindelijk rond 08:15uur kwam het busje aanrijden en waren wij dik op tijd bij de boot die ons naar Gili Air bracht. Het instappen in de boot werd nog een hele toer, omdat het hele midden gedeelte van de houten boot helemaal afgeladen was met eten en andere benodigdheden voor op het eiland, dus gewoon door het midden lopen om een plekje te zoeken zat er niet in. Daarbij kwam ook dat de boot nog vast lag in het zand en wij door het gewicht van de spullen, de golven die aanspoelde en de mensen die heen en weer liepen om een zit plekje te krijgen, van links naar rechts bewogen in de boot, maar uiteindelijk zoals alles hier kwam ook dit weer goed en vertrokken we gewoon richting Gili Air of het de normaalste zaak was.
Na ruim klein uurtje varen kwamen we aan op Gili Air en voor het eerst sinds ruim drie weken was er geen getoeter of scheurende brommers/ scooters maar stonden paard en wagen voor ons klaar om ons naar Manta Dive te brengen, ons hotel voor drie nachten.
Bij de eerste honderd meter op het eiland hadden wij allebei zoiets van "wat een paradijsje is dit" en bij het zien van Manta Dive hadden we geen betere keus kunnen maken om hier onze vakantie af te sluiten.
Gili Air is er één van drie kleine eilandjes die allemaal omringd worden door witte stranden en schitterend blauw water met koraalriffen.
Je kan het eiland in ongeveer 50 min. rond lopen en is er maar één klein gedeelte waar een aantal gezellige restaurantjes en bars te vinden zijn met uitzicht op het strand.
Manta Dive is een klein resort waar wij een "origineel" sasak huisje hadden gehuurd, verder draait alles hier om het duiken.
Omdat wij ons voorgenomen hadden niks meer te ondernemen waren wij dan ook eigenlijk niet met het duiken of snorkelen bezig, maar na een aantal gesprekken gehad te hebben met mensen die gedoken hadden en dat het voor 99% zeker zou zijn dat we zeeschildpadden zouden zien, waren wij al gauw om, de volgende morgen zou ik gaan duiken en Frida mocht mee om te snorkelen.
De volgende morgen na weer eens een heerlijk ontbijt op het strand gehad te hebben, stapte we in verschillende groepjes duikers de boot op en gingen we op weg richting ons "aquarium".
Onze groep bestond naast Jacky de gids, ook nog uit een Spaans koppel, die een onderwater camera mee hadden om alles te filmen.
Na de eerste sprong in het water viel meteen de sterke stroming die tussen de eilandjes stroomt op, dat beloofd nog wat....
We daalde af naar een meter of 25 waar we in een onbeschrijfelijke wereld te recht kwamen, waar we in Nederland op straat een hond of een kat tegen komen kom je hier onderwater zeeschildpadden tegen...zó gaaf en mooi om ze van dichtbij te kunnen zien.
Frida was samen met één van de bootsjongens aan het snorkelen gegaan en ook zij kwam in het paradijs van de zeeschildpadden terecht.
De stroming onderwater was zó sterk, dat we niet eens hoefde te flipperen zodat we ons met een aardige snelheid langs het koraalrif lieten meenemen. Na ongeveer een kleine uurtje gedoken te hebben, lag de boot te wachten op de plek waar de stroming minder zou worden en wij onze opstijging konden maken.
Wat hadden we elkaar veel te vertellen en de foto's en video's van iedereen werden dan ook uitgewisseld, verder die dag hebben we lekker gerelaxt.
Omdat we alle twee zo vol zaten van wat we gezien hadden was de verleiding om de volgende dag weer te gaan duiken erg groot, na toch maar weer een keer naar de pin automaat gelopen te zijn stonden onze namen weer op het bord om mee te gaan duiken.
's Avonds bestaat het eilandje alleen maar uit rokende bbq's waar vers gevangen vis of steaks op gebakken worden, de reggae muziek overheerst en alles is richting strand gericht en dat allemaal in een "straatje" van 500 meter....zó lekker relaxt.
Na het ontbijtje deden we hetzelfde ritueel en zaten we weer klaar in de boot, wat zouden we nu weer gaan spotten.
We gingen naar Gili Meno Wall een mooie snorkel- en duikplek waar je langs een grote muur van koraal wordt meegenomen in de stroming.
Ook hier kwamen we weer schildpadden tegen en begon onze gids te "vechten" met een grote Octopus, na bijna een uur gedoken te hebben kwam er helaas ook aan deze duik een einde.
Frida zat vol verhalen te wachten op de boot, zij had met het fototoestel van Rene een zeeschildpad gefilmd die recht op haar af kwam zwemmen zonder dat hij er erg in had zwom hij zo onder haar door...COOL!!!
Eigenlijk hebben we niet meer gedaan dan andere mensen ook doen op de Gili Islands....relaxen.
Toch was er weer een kleine paniek vanmorgen toen bleek dat wij een andere ticket hadden dan alle andere mensen, na wat heen en weer gebeld te hebben bleek dat we mee mochten met de boot richting Bali ( elke reis leer je weer, voortaan niks meer vooraf regelen maar gewoon ter plekke ).
Om 11:30 uur vertrokken we met de speedboot richting Bali, waar wij twee uur later voet aan wal zetten om vervolgens nog ruim 1,5 uur in een busje te zitten die ons richting Tuban bracht.
We zitten nu in het hotel waar onze reis vier weken geleden begon, vanavond gaan we naar Kuta lekker eten en shoppen. We horen net dat er ook Karnival in Kuta is... we gaan het zien!
Morgen hebben we nog een hele dag om lekker bij te komen, want morgenavond om 19:35 uur gaat onze vlucht richting Kuala Lumpur pas en daar aansluiten vliegen wij om 23:55 uur richting Amsterdam waar wij op zaterdagmorgen om 06:35 uur NL time " helaas" weer thuis zullen zijn.
Dit was dus het laatste verslag van onze reis in Indonesië, één ding kunnen we met zekerheid zeggen.... "INDONESIA WE LOVE IT!!!!!"
xxx
Al snel kwam er iemand naar ons toegelopen en zei dat er een andere "shuttle bus" richting Kuta aan kwam.
Na ruim een half uur gewacht te hebben werden niet alleen wij "nerveus" maar ook het mannetje wat naar ons toegelopen was, na wat heen en weer gebel werd er iemand op een fiets weg gestuurd om een bus te halen voor ons. Niet veel later kwam onze "shuttle bus " voorrijden, het was het aller kleinste model van een japans merk en dan ook nog in de allerslechtste staat ooit, maar we wilde naar Kuta dus instappen maar....
Onderweg viel ons op dat het busje nogal drifte in de bocht en dat de vijfde versnelling overleden was, ook gaf de kilometerteller 80 km/h aan, maar wij hadden het idee dat onze fietsende neven het makkelijk bij konden houden.
Na ruim 2,5uur gereden te hebben waren we blij dat we ons weer in een normale positie konden brengen en werd de oorzaak van het rijden duidelijk, onze "shuttle bus" reed op vier totaal afgereden gladde banden waar voor het grootste deel het canvas door heen kwam ( altijd leuk om dit achteraf pas te zien ).
Kuta Lombok is een klein dorpje aan een hagelwit strand met een aantal winkeltjes, bars en restaurants van riet en bamboo, zo moet het grote Kuta op Bali er ongeveer 35 jaar geleden uit hebben gezien, helaas bestaan er grote plannen om Kuta om te bouwen tot een groot toeristen oord.
De enige toeristen die hier komen zijn de surfers van over de hele wereld, zij komen hier naar toe om een aantal dagen of weken te surfen.
We sliepen in het Surfers-inn hotel, een hotel wat de naam al doet vermoeden met alleen maar surfers.
Omdat wij natuurlijk geen surfers zijn en al helemaal geen surfers look hebben kwamen wij er al snel achter dat de gespreskstof van de surfers maar over één ding kon gaan....golven.
Omdat wij ook mee wilde praten over de " waves en de pointbreaks" besloten we de volgende morgen een scooter te huren en richting Crupok te rijden om surfles te nemen. Onze planken werden geprepareerd en we kregen uitleg over de verschillende surfplekken die er waren. We gingen naar Don Don "the place to be" om het te leren, wat wij alleen niet wisten was dat in heel Kuta Lombok alleen maar pointbreaks bestaan, dit houdt in dat je op open zee de brekende golf moet vinden en er dus geen mogelijkheid is om terug te gaan naar het strand.
Onze "leergolven" bestonden dan ook uit golven van 3 á 5 meter hoog ( en dit was het beste punt om het te leren?), er was geen mogelijkheid tot uitrusten want na elke golf moest je als een gek weer terug peddelen om weer achter de brekende golf te komen.....zó wat viel dat tegen en al snel moesten we wisselen. Frida zag mijn vermoeidheid en twijfelde erg of ze deze uitputtingsslag wel wilde, uiteindelijk sprong ze er in en na twee grote golven "vloog" ze met een grote smile voorbij ( deze battle is uiteindelijk door Frida gewonnen ).
Na drie uur liggen "stoeien" in de golven werden we uit ons lijden verlost en gingen we terug de boot in, kapot maar wel een héle stoere ervaring rijker en een illusie armer want even leren surfen dat valt vies tegen.
De volgende morgen hadden we geen armen en buikspieren meer over en alles deed ons zeer van de spierpijn, maar uiteindelijk stonden we al weer om 07:00 uur klaar om opgehaald te worden om richting de Gili Islands te gaan.
Rond 07:30 uur was er nog niemand en vielen we even terug in ons Europese systeem waar alles tot in de minuut gepland is of geregeld moet zijn ( probleem was dat we de boot van 10:40uur moesten hebben voor onze hotelkamer die tot 12:00 uur gereserveerd was).
Na een aantal telefoontjes richting de shuttle bus maatschappij was er rond 08:00 uur nog niemand en roken de kleine aapjes dat er weer geld te verdienen viel bij die twee toeristen. De één na de ander kwam aan lopen voor een "lift" en de prijzen varieerde van veel geld tot onze telefoon of horloge, helaas voor hun was het niet de eerste keer dat wij door Azië reisde en we moesten dan ook gewoon weer even "schakelen" naar de Aziatische manier van denken...die kleine aapjes regelen het allemaal wel.
Uiteindelijk rond 08:15uur kwam het busje aanrijden en waren wij dik op tijd bij de boot die ons naar Gili Air bracht. Het instappen in de boot werd nog een hele toer, omdat het hele midden gedeelte van de houten boot helemaal afgeladen was met eten en andere benodigdheden voor op het eiland, dus gewoon door het midden lopen om een plekje te zoeken zat er niet in. Daarbij kwam ook dat de boot nog vast lag in het zand en wij door het gewicht van de spullen, de golven die aanspoelde en de mensen die heen en weer liepen om een zit plekje te krijgen, van links naar rechts bewogen in de boot, maar uiteindelijk zoals alles hier kwam ook dit weer goed en vertrokken we gewoon richting Gili Air of het de normaalste zaak was.
Na ruim klein uurtje varen kwamen we aan op Gili Air en voor het eerst sinds ruim drie weken was er geen getoeter of scheurende brommers/ scooters maar stonden paard en wagen voor ons klaar om ons naar Manta Dive te brengen, ons hotel voor drie nachten.
Bij de eerste honderd meter op het eiland hadden wij allebei zoiets van "wat een paradijsje is dit" en bij het zien van Manta Dive hadden we geen betere keus kunnen maken om hier onze vakantie af te sluiten.
Gili Air is er één van drie kleine eilandjes die allemaal omringd worden door witte stranden en schitterend blauw water met koraalriffen.
Je kan het eiland in ongeveer 50 min. rond lopen en is er maar één klein gedeelte waar een aantal gezellige restaurantjes en bars te vinden zijn met uitzicht op het strand.
Manta Dive is een klein resort waar wij een "origineel" sasak huisje hadden gehuurd, verder draait alles hier om het duiken.
Omdat wij ons voorgenomen hadden niks meer te ondernemen waren wij dan ook eigenlijk niet met het duiken of snorkelen bezig, maar na een aantal gesprekken gehad te hebben met mensen die gedoken hadden en dat het voor 99% zeker zou zijn dat we zeeschildpadden zouden zien, waren wij al gauw om, de volgende morgen zou ik gaan duiken en Frida mocht mee om te snorkelen.
De volgende morgen na weer eens een heerlijk ontbijt op het strand gehad te hebben, stapte we in verschillende groepjes duikers de boot op en gingen we op weg richting ons "aquarium".
Onze groep bestond naast Jacky de gids, ook nog uit een Spaans koppel, die een onderwater camera mee hadden om alles te filmen.
Na de eerste sprong in het water viel meteen de sterke stroming die tussen de eilandjes stroomt op, dat beloofd nog wat....
We daalde af naar een meter of 25 waar we in een onbeschrijfelijke wereld te recht kwamen, waar we in Nederland op straat een hond of een kat tegen komen kom je hier onderwater zeeschildpadden tegen...zó gaaf en mooi om ze van dichtbij te kunnen zien.
Frida was samen met één van de bootsjongens aan het snorkelen gegaan en ook zij kwam in het paradijs van de zeeschildpadden terecht.
De stroming onderwater was zó sterk, dat we niet eens hoefde te flipperen zodat we ons met een aardige snelheid langs het koraalrif lieten meenemen. Na ongeveer een kleine uurtje gedoken te hebben, lag de boot te wachten op de plek waar de stroming minder zou worden en wij onze opstijging konden maken.
Wat hadden we elkaar veel te vertellen en de foto's en video's van iedereen werden dan ook uitgewisseld, verder die dag hebben we lekker gerelaxt.
Omdat we alle twee zo vol zaten van wat we gezien hadden was de verleiding om de volgende dag weer te gaan duiken erg groot, na toch maar weer een keer naar de pin automaat gelopen te zijn stonden onze namen weer op het bord om mee te gaan duiken.
's Avonds bestaat het eilandje alleen maar uit rokende bbq's waar vers gevangen vis of steaks op gebakken worden, de reggae muziek overheerst en alles is richting strand gericht en dat allemaal in een "straatje" van 500 meter....zó lekker relaxt.
Na het ontbijtje deden we hetzelfde ritueel en zaten we weer klaar in de boot, wat zouden we nu weer gaan spotten.
We gingen naar Gili Meno Wall een mooie snorkel- en duikplek waar je langs een grote muur van koraal wordt meegenomen in de stroming.
Ook hier kwamen we weer schildpadden tegen en begon onze gids te "vechten" met een grote Octopus, na bijna een uur gedoken te hebben kwam er helaas ook aan deze duik een einde.
Frida zat vol verhalen te wachten op de boot, zij had met het fototoestel van Rene een zeeschildpad gefilmd die recht op haar af kwam zwemmen zonder dat hij er erg in had zwom hij zo onder haar door...COOL!!!
Eigenlijk hebben we niet meer gedaan dan andere mensen ook doen op de Gili Islands....relaxen.
Toch was er weer een kleine paniek vanmorgen toen bleek dat wij een andere ticket hadden dan alle andere mensen, na wat heen en weer gebeld te hebben bleek dat we mee mochten met de boot richting Bali ( elke reis leer je weer, voortaan niks meer vooraf regelen maar gewoon ter plekke ).
Om 11:30 uur vertrokken we met de speedboot richting Bali, waar wij twee uur later voet aan wal zetten om vervolgens nog ruim 1,5 uur in een busje te zitten die ons richting Tuban bracht.
We zitten nu in het hotel waar onze reis vier weken geleden begon, vanavond gaan we naar Kuta lekker eten en shoppen. We horen net dat er ook Karnival in Kuta is... we gaan het zien!
Morgen hebben we nog een hele dag om lekker bij te komen, want morgenavond om 19:35 uur gaat onze vlucht richting Kuala Lumpur pas en daar aansluiten vliegen wij om 23:55 uur richting Amsterdam waar wij op zaterdagmorgen om 06:35 uur NL time " helaas" weer thuis zullen zijn.
Dit was dus het laatste verslag van onze reis in Indonesië, één ding kunnen we met zekerheid zeggen.... "INDONESIA WE LOVE IT!!!!!"
xxx
-
11 Oktober 2012 - 11:17
Peter En Marja:
Hallo ervaren wereldreizigers.
Moest vanmorgen even een mailtje naar het werk sturen en zag dat jullie weer een teken van leven hadden gestuurd. Wel fijn om te zien, want het begon weer een beetje te kriebelen, na een paar dagen niets vernomen te hebben. Gelukkig ik niet alleen, want tijdens het lezen belde Trudy, of wij al wat van jullie hadden gehoord. We konden dus zeggen dat er weer een heel verhaal was, en dat jullie weer het nodige beleefd hadden. Jongens, jongens wat een ervaringen allemaal. Prachtig, en ook om het mee te beleven. Tijdens het telefoongesprek met Trudy kwam de vraag wanneer komen ze nou eigenlijk thuis. Volgens Trudy zaterdag en volgens ons zondag. Maar twee dagen achter elkaar op Schiphol staan om 6 uur wordt toch wel een beetje veel. Gelukkig bracht het eind van jullie verslag duidelijkheid, en zullen Andries en Peter zaterdag"nacht"jullie opwachten. Trudy en ik zorgen dat de Nederlandse koffie en thee voor jullie klaar staat. Lieverds hééééééle goede reis en laat alles wat jullie hebben beleefd en gezien tijdens de vlucht nog maar even bezinken voordat het hectische Hollandse leventje weer gaat beginnen.
Tot zaterdag!!!!! -
11 Oktober 2012 - 19:57
Janneke En René :
Hoi Tim en Frida
Bedankt dat we weer mee mochten genieten van jullie verhalen en mooie foto's.
We zijn erg benieuwd naar de film en jullie Belevenissen.
Geniet nog lekker van jullie dagje op Bali.
We wensen jullie een hele goeie terugreis en spreken jullie in Nederland.
Liefs Janneke en René. -
11 Oktober 2012 - 21:13
José:
Tim & Frida, ontzettend genoten van jullie belevenissen die jullie de hele reis door met ons op papier wilden delen. Ook de foto's, geweldig! Wensen jullie een gezellige en veilige terugreis. Gr.van Lex en José.
-
11 Oktober 2012 - 22:32
Trudy Kuiper:
Hoy Tim en Frida , hier nog 'n klein berichtje uit de Wogmeer.'k Ben vanmiddag naar 't werk geweest dus had nog geen tijd.Ben bijna net zo druk als jullie want van 'n weekje bijkomen is niet zoveel terecht gekomen hé.Maar ken me ook voorstellen dat je dit wil meepakken,enTim wat maak je altijd weer 'n werk van het verslag alsof we er bijna zelf bij zijn.(was dat maar zo we zijn soms wel 'n beetje jaloers hoor)
Maar fijn voor jullie al die belevenissen.
Jongens nog 'n hele goede reis en we zien jullie zaterdag
Groeten van ons Andries en Trudy. -
11 Oktober 2012 - 22:32
Trudy Kuiper:
Hoy Tim en Frida , hier nog 'n klein berichtje uit de Wogmeer.'k Ben vanmiddag naar 't werk geweest dus had nog geen tijd.Ben bijna net zo druk als jullie want van 'n weekje bijkomen is niet zoveel terecht gekomen hé.Maar ken me ook voorstellen dat je dit wil meepakken,enTim wat maak je altijd weer 'n werk van het verslag alsof we er bijna zelf bij zijn.(was dat maar zo we zijn soms wel 'n beetje jaloers hoor)
Maar fijn voor jullie al die belevenissen.
Jongens nog 'n hele goede reis en we zien jullie zaterdag
Groeten van ons Andries en Trudy. -
12 Oktober 2012 - 10:50
Arie Van Der Staaij:
He Tim..leuk verhaal..net of ik er ook weer ben...
Ja .. Volkomen onodig om alles van te voren te regelen..doe ik ook nooit en is veel goedkoper !! -
14 Oktober 2012 - 18:09
Tim:
@ Arie, wij regelen ook altijd alles daar maar hadden nu zoiets van laten we de laatse week even al het vervoer in één keer regelen... en dat dan we niet meer.
-
25 Oktober 2012 - 13:32
Robert En Iris:
Hi Tim en Frida!
We zijn heerlijk bijgekomen op Gili Air met uitzicht op de Rinjani ;) De benen nog wel 2 dagen gevoeld maar zijn dan ook niet verder dan een straal van 50 meter rondom de accommodatie gekomen. Jammer dat we elkaar daar niet meer hebben gezien, echt een top eiland om te relaxen en te snorkelen. Nu alweer 2 weken in Thailand, wat vliegt de tijd. We zijn benieuwd naar jullie volgende bestemming!
Groetjes,
Robert en Iris
Ps: We sturen binnenkort nog wat foto's op -
25 Oktober 2013 - 13:45
YVonne Heijhoff:
Hoi Frida en Tim,
Leuk om te lezen dat jullie genieten!!!
In de Handbabbel hebben ze je ingedeeld bij de zaaldiensten op zondag 10 november....maarja dan zijn jllie nog onderweg...Ik zal deze dienst voor je draaien, dan hoef je geen inval te zoeken.
Zou je dan mijn scheidsrechter dienst van 14 december over willen nemen? om 10.45 de F jeugd en aansluitend om 11.30 de D jeugd.
Veel plezier nog en vooral lekker gaan genieten!!!
groetjes Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
