Rondreis over Flores
Blijf op de hoogte en volg Tim en Frida
28 September 2012 | Indonesië, Maumere
Rondreis over Flores
Hallo allemaal,
Het was even de vraag of onze "regelnicht" Pieter op tijd nieuwe vliegtickets voor ons kon regelen richting Lombok.
We kunnen jullie mededelen dat Pieter het op de Indonesische manier heeft geregeld, met een flinke bijbetaling dus....
Maar we hoeven ons reisschema hierdoor niet aan te passen.
Zaterdagmorgen ( 25-09 ) stond onze chauffeur Eppy klaar voor onze 7-daagse rondreis over Flores.
Omdat we nu vrijdag ipv zaterdag vliegen en we dus een dag eerder in Maumere moeten zijn, hebben we de eerste dag meteen een dag moeten inhalen.
Dat onze chauffeur Eppy, zijn rijbewijs in Indonesië heeft "gekocht" was al na de eerste kilometers duidelijk.
Voor elke bocht toeteren, scooters die niet snel genoeg aan de kant gaan; snij je gewoon af en verder is er één regel; wij gaan als eerste en de rest komt later ( ook tijdens het inhalen ).
De weg is het beste te omschrijven als een bergweg in Oostenrijk, bochten van 180 graden die om de berg heen lopen.
Het langste stukje rechte weg wat we gereden hebben was hooguit 500 meter. We wisselde elkaar achterin af om niet misselijk te worden.
Maar dit doet niet af aan de schitterende natuur op Flores, bamboe struiken van wel 30 meter hoog, palmbomen, groene rijstvelden maar ook hele droge dorre gebieden wisselde elkaar af tijdens onze rit.
Er zijn eigenlijk maar twee manieren mogelijk om het hele eiland te zien, de ene manier is een auto met chauffeur en de andere manier is om per bus te reizen. Nu hebben we al best veel manieren gezien om jezelf of je goederen te vervoeren per bus, een dak vol dozen of mensen, een hond of varken vast gebonden op het dak ; alles is mogelijk hier.
Maar zelfs wij en onze gids keken even met grote ogen toen er op de achterste rij van een passerende bus een Buffalo stond .
We keken elkaar aan en wisten meteen dat we de juiste keuze hadden gemaakt om met privé chauffeur te reizen.
Vanuit Labuan Bajo reden we richting Bajawa ; een rit waar we ongeveer 10 uur over gedaan hebben. Onderweg stopte we ergens in een klein dorpje en liepen we met een oude man ( na betaling van 20.000 rp zo'n 2 dollar ) een grote berg op. Op de top aangekomen hadden we een uitzicht over twee rijstvelden in de vorm van een spinnenweb. Heel apart!!
Na deze stop kregen we onderweg een verhaal te horen over "Arak" ; palm jenever. Eppy liet onderweg al zien dat er in sommige palmbomen ; emmertjes hingen die de vloeistof uit de palm opving.
Het duurde dan ook niet lang of onze eerste kennismaking met "Arak" was gemaakt, j.zus dat brandt!!! ( het is te vergelijken met héle slechte snaps ), maar na het tweede glaasje smaakt het toch wel lekker.
Tijdens ons bezoek aan de Arak stoker kwamen twee oude makkers uit het dorp ons vergezellen ( 80 en 78 jaar oud ).
We hoefden niet te vragen naar hun geheim want dat verklapte ze zelf al... minimaal 5 theeglazen Arak per dag.
In het tempo waarin wij een klein snaps glaasje leeg dronken, hadden de mannen een heel theeglas naar binnen gewerkt, we hadden dan ook snel door dat het vast 5 theeglazen per dagdeel moet zijn.....
Eén ding viel erg op dat ze allebei op die leeftijd hun ogen niet van Frida af konden houden en we moesten beloven dat ze de foto's van hun saampies zouden krijgen voor boven hun bed. ;-))
In Bajawa aangekomen viel ons meteen de temperatuur op, fris tegen het koude aan. Bajawa ligt op zo'n 1200 meter hoogte en als de zon onder gaat, daalt de temperatuur gigantisch, we hebben later die avond gegeten in een van buitenaf lijkende "hoerentent" ( kwam waarschijnlijk door de rode kerstverlichting ) maar het eten was er super...
De volgende morgen hebben we een kleine wandeling gedaan van zo'n 5 kilometer die ons naar een hoogte van 1800 meter bracht en ons uitzicht bood over een krater van een vulkaan die in 2001 voor het laatst is uitgebarsten.
Eppy had een "goedkope" lokale gids geregeld voor ons, een goedlachse, slecht Engels sprekende gids met de naam Johannes, Johannes spreekt nu ook een aantal "foute" Nederlandse woordjes.. hihihi
Eppy bracht ons verder richting Bena een dorpje wat nog steeds traditioneel is qua bebouwing en tradities.
* Terwijl ik dit nu schrijf komt er vanuit de keuken een harde kippengil....en gelijk voel ik me schuldig.*
Oké waar waren we gebleven, oja Bena.
Wat je merkt op Flores is dat de mensen nog niet echt aan de toeristen gewend zijn ipv dat wij aan hun vragen om een foto te maken vragen zij het aan ons.
Dit gebeurde dus ook in Bena, waar we daardoor in gesprek kwamen met Martha, een gezette gezellige dame. Op het moment dat wij langs liepen en een foto maakte gaf Martha een feestje en haar hele veranda zat dan ook vol met familie leden. Het viel Martha op dat ik geen ring om mijn vinger droeg en de volgende vraag was of wij kinderen hadden en toen ik die met "nee" beantwoorde, kwam er een schaterlach uit en stak ze meteen haar wijsvinger uit als zijnde foei foei foei....
Vervolgens maakte Martha de ene na de andere grap en lag de hele veranda in een deuk van het lachen....( waarom weten wij nog steeds niet maar wij waren wel het middelpunt). Voordat we er erg in hadden zaten we ook op de veranda met een bord eten en een glas drinken....gezellig op visite!
Een klein voorbeeldje over het aantal toeristen op Flores, op Bali komen jaarlijks 18 miljoen toeristen en op Flores landen er jaarlijks 10 duizend waarvan een klein deel ook werkelijk het binnenland in gaat.
We voelen ons af en toe héél bijzonder en we blijven maar zwaaien en groeten naar iedereen.
Terug gekomen in Bawaja was het al lang drie uur geweest dus tijd voor een Bintang. We gingen met onze Bintang op een trappetje zitten van een klein restaurantje, kijkend naar alles wat voorbij kwam.
Wat ons opviel was dat het kleine aantal toeristen wat aanwezig was in Bajawa allemaal "zoekend" waren.
Nog voor wij het door hadden, hadden wij onbewust ervoor gezorgd dat het hele restaurant vol zat met toeristen, Eppy kwam niet meer bij van het lachen en vertelde ons dat het restaurant nog nooit zo vol had gezeten en dat eigenaar blij met ons was.
Eppy geinde dat we de volgende dag een Soa zouden oplopen... nee het is niet wat jullie denken, Soa is toevallig de plaatsnaam waar de natuurlijke warm waterbronnen zijn, en warm waren ze.
De tocht zette zich weer slingerend en hobbelend voort richting Riung, een klein vissersdorp. In Riung valt verder weinig te beleven behalve op één plek...café del Mar.
Het is een klein restaurantje waar niet alleen de toeristen komen maar de locals de hele dag door Arak drinken. Een menu kaart is er niet en als je wilt bestellen moet je mee naar achteren lopen om uit een piepschuimbak een "visje" te kiezen. Daar was ook de eerste kennismaking met Yanto en zijn vrienden, ze hingen maar een beetje in het restaurant en bleven maar Arak uitdelen aan iedereen.
De volgende morgen hadden we een privé bootje gehuurd en zijn we eerst langs een kleine mangrove gevaren, waar werkelijk duizenden vliegende honden ondersteboven aan een tak hingen.
Het was zó gaaf om ze nu bij daglicht en van heel dichtbij te zien.
Toen de kapitein een geluid maakte schrokken ze en de blauwe lucht kleurde in eens zwart van die beesten.
Na deze show zijn we door gevaren naar twee bounty eilandjes waar we door het blauwe koraal gesnorkeld hebben.
Op de terugweg kwamen we Eppy tegen die zijn "vrije" dag ook nuttig had besteed, hij had in cafe del Mar de hele dag Arak gedronken en Eppy was lekker Happy Eppy geworden.
* Op de vraag wat willen jullie eten vanavond? antwoordde ik meteen " no fish!!!!" ( na twee dagen vis kwam het mijn strot uit ), dat was toch wel een probleem want wat wilde ik dan wel en wat konden we krijgen...chicken. Al snel werden de telefoons gepakt en na wat rond gebeld te hebben was er een kip beschikbaar. We zaten even rustig na te genieten van het snorkelen en het verslag bij te werken toen we opeens vol trots werden voorgesteld als de nieuwe baasjes aan onze kip.
Even zag je nog hoop in de ogen van onze kip maar helaas haar lot was al bepaald, anderhalf uur later lag ze gegrild en wel, voor ons op tafel...sorry kipje. :-(
Later die avond vroeg Yanto of wij bij hun kwamen zitten, het gevolg was een auto vol met harde muziek, een kampvuur en een kring vol met sterke verhalen en uiteraard ging de Arak weer rond. Ik weet nu dat je een gigantische hoofdpijn kan krijgen van Arak en heb het na deze avond dan ook meteen afgezworen om Arak verder te drinken tijdens deze vakantie :-)
Het was woensdag weer een lange zit in de auto, de weg bracht ons richting Moni. Moni is een klein dorpje aan de voet van een vulkaan, op zich stelt Moni niet veel voor, maar omdat de zonsopgang aan de top van de krater erg mooi schijnt te zijn is het er qua toeristen gezellig druk.
De volgende morgen zijn we om half vijf vertrokken om de zonsopkomst en de kraters te bekijken en inderdaad het was genieten.
Zoals we eerder meemaakte met Eppy, we waren weer als eerste...... :-)
Na de zonsopkomst zijn we op pad gegaan richting Maumere, waar ons nog een leuke verrassing wachtte.
Toen we aankwamen in Maumere gingen we eerst de vliegtickets ophalen die Pieter voor ons geregeld zou hebben. Op het kantoor aangekomen bleek dat onze grote "vriend" alléén de vlucht Maumere - Bali had geboekt en niet ook nog een vlucht Bali - Lombok.
Daar stonden we dan weer te bellen en wederom hadden wij het verkeerd begrepen volgens hém....
Ook de vrouw van het ticketkantoor en Eppy waren "not amused" over deze werkwijze van Pieter, maar een andere optie was er op dat moment even niet dan naar ons hotel te gaan en te googlen naar een ticket.
Eppy bracht ons naar twee hotels waar wij alle twee niet wilde slapen, ten slotte bracht hij ons naar een resort net buiten de stad.
Dit was helemaal top met zelfs een bad en heerlijk stromend warm water, dat was wel even iets anders dan de hostels waar we de afgelopen dagen in hebben geslapen.
Tijdens ons Bintang moment ( het was tenslotte drie uur geweest ) kwamen wij toevallig de eigenaren tegen van Happy Happy hotel in Bajawa, en we legden even ons probleem aan hun uit.
Binnen een no- time hadden wij twee tickets van Bali naar Lombok...hélemaal top!!, nu konden we ook een hotel gaan boeken.
Het was vandaag wederom een vroeg dagje voor ons, want om 07:40 uur vlogen wij van Flores richting Bali.
Omdat ons vliegtuig richting Lombok pas om 16:50 uur vertrok, hebben we onze tassen in een locker gedaan en zijn we per taxi richting Kuta gegaan. Mijn hemel, dit waren wij ff niet gewend, wat een drukte en wat een mensen. We werden gedropt in een groot warenhuis en als twee kleine kinderen liepen we rond.
De zonnebrillen, horloges en zwembroeken vliegen hier om je oren en we wilden dan ook van alles kopen, gelukkig kwam ons verstand bij de Burger King weer terug en bleef het bij een paar slippers.
Daarna zijn we even naar het strand gegaan en hebben we gekeken hoe de eerste lessen golf surfen gaan, hopelijk krijgt dit een vervolg de komende dagen.
Terug op het vliegveld bleek helaas dat onze vlucht met een uur vertraagd was, daardoor gingen we pas om 17:45 uur de lucht in.
Het vliegtuig deed er ruim 25 min. over om van Bali naar Lombok te vliegen en ons uiteindelijk op een gloednieuw vliegveld neer te zetten zonder dat we het wisten. We kwamen er pas achter toen we in onderhandeling gingen met de taxichauffeurs. Ze probeerde al een aantal keren aan te geven dat dit dé nieuwe luchthaven van Lombok was en dat we niet geland waren op Mataran, wat wij dus vol hielden qua rit prijs. hihihi
Uiteindelijk bleek het nog ruim een uur rijden te zijn naar Senggigi, waar we nu in een super leuk klein resort zitten aan het strand.
Morgen gaan we eerst even uitrusten op het strand en daarna weer verder plannen wat we op Lombok gaan ondernemen.
Het volgende verslag komt dus vanaf Lombok.
GROETJES!!!!
Hallo allemaal,
Het was even de vraag of onze "regelnicht" Pieter op tijd nieuwe vliegtickets voor ons kon regelen richting Lombok.
We kunnen jullie mededelen dat Pieter het op de Indonesische manier heeft geregeld, met een flinke bijbetaling dus....
Maar we hoeven ons reisschema hierdoor niet aan te passen.
Zaterdagmorgen ( 25-09 ) stond onze chauffeur Eppy klaar voor onze 7-daagse rondreis over Flores.
Omdat we nu vrijdag ipv zaterdag vliegen en we dus een dag eerder in Maumere moeten zijn, hebben we de eerste dag meteen een dag moeten inhalen.
Dat onze chauffeur Eppy, zijn rijbewijs in Indonesië heeft "gekocht" was al na de eerste kilometers duidelijk.
Voor elke bocht toeteren, scooters die niet snel genoeg aan de kant gaan; snij je gewoon af en verder is er één regel; wij gaan als eerste en de rest komt later ( ook tijdens het inhalen ).
De weg is het beste te omschrijven als een bergweg in Oostenrijk, bochten van 180 graden die om de berg heen lopen.
Het langste stukje rechte weg wat we gereden hebben was hooguit 500 meter. We wisselde elkaar achterin af om niet misselijk te worden.
Maar dit doet niet af aan de schitterende natuur op Flores, bamboe struiken van wel 30 meter hoog, palmbomen, groene rijstvelden maar ook hele droge dorre gebieden wisselde elkaar af tijdens onze rit.
Er zijn eigenlijk maar twee manieren mogelijk om het hele eiland te zien, de ene manier is een auto met chauffeur en de andere manier is om per bus te reizen. Nu hebben we al best veel manieren gezien om jezelf of je goederen te vervoeren per bus, een dak vol dozen of mensen, een hond of varken vast gebonden op het dak ; alles is mogelijk hier.
Maar zelfs wij en onze gids keken even met grote ogen toen er op de achterste rij van een passerende bus een Buffalo stond .
We keken elkaar aan en wisten meteen dat we de juiste keuze hadden gemaakt om met privé chauffeur te reizen.
Vanuit Labuan Bajo reden we richting Bajawa ; een rit waar we ongeveer 10 uur over gedaan hebben. Onderweg stopte we ergens in een klein dorpje en liepen we met een oude man ( na betaling van 20.000 rp zo'n 2 dollar ) een grote berg op. Op de top aangekomen hadden we een uitzicht over twee rijstvelden in de vorm van een spinnenweb. Heel apart!!
Na deze stop kregen we onderweg een verhaal te horen over "Arak" ; palm jenever. Eppy liet onderweg al zien dat er in sommige palmbomen ; emmertjes hingen die de vloeistof uit de palm opving.
Het duurde dan ook niet lang of onze eerste kennismaking met "Arak" was gemaakt, j.zus dat brandt!!! ( het is te vergelijken met héle slechte snaps ), maar na het tweede glaasje smaakt het toch wel lekker.
Tijdens ons bezoek aan de Arak stoker kwamen twee oude makkers uit het dorp ons vergezellen ( 80 en 78 jaar oud ).
We hoefden niet te vragen naar hun geheim want dat verklapte ze zelf al... minimaal 5 theeglazen Arak per dag.
In het tempo waarin wij een klein snaps glaasje leeg dronken, hadden de mannen een heel theeglas naar binnen gewerkt, we hadden dan ook snel door dat het vast 5 theeglazen per dagdeel moet zijn.....
Eén ding viel erg op dat ze allebei op die leeftijd hun ogen niet van Frida af konden houden en we moesten beloven dat ze de foto's van hun saampies zouden krijgen voor boven hun bed. ;-))
In Bajawa aangekomen viel ons meteen de temperatuur op, fris tegen het koude aan. Bajawa ligt op zo'n 1200 meter hoogte en als de zon onder gaat, daalt de temperatuur gigantisch, we hebben later die avond gegeten in een van buitenaf lijkende "hoerentent" ( kwam waarschijnlijk door de rode kerstverlichting ) maar het eten was er super...
De volgende morgen hebben we een kleine wandeling gedaan van zo'n 5 kilometer die ons naar een hoogte van 1800 meter bracht en ons uitzicht bood over een krater van een vulkaan die in 2001 voor het laatst is uitgebarsten.
Eppy had een "goedkope" lokale gids geregeld voor ons, een goedlachse, slecht Engels sprekende gids met de naam Johannes, Johannes spreekt nu ook een aantal "foute" Nederlandse woordjes.. hihihi
Eppy bracht ons verder richting Bena een dorpje wat nog steeds traditioneel is qua bebouwing en tradities.
* Terwijl ik dit nu schrijf komt er vanuit de keuken een harde kippengil....en gelijk voel ik me schuldig.*
Oké waar waren we gebleven, oja Bena.
Wat je merkt op Flores is dat de mensen nog niet echt aan de toeristen gewend zijn ipv dat wij aan hun vragen om een foto te maken vragen zij het aan ons.
Dit gebeurde dus ook in Bena, waar we daardoor in gesprek kwamen met Martha, een gezette gezellige dame. Op het moment dat wij langs liepen en een foto maakte gaf Martha een feestje en haar hele veranda zat dan ook vol met familie leden. Het viel Martha op dat ik geen ring om mijn vinger droeg en de volgende vraag was of wij kinderen hadden en toen ik die met "nee" beantwoorde, kwam er een schaterlach uit en stak ze meteen haar wijsvinger uit als zijnde foei foei foei....
Vervolgens maakte Martha de ene na de andere grap en lag de hele veranda in een deuk van het lachen....( waarom weten wij nog steeds niet maar wij waren wel het middelpunt). Voordat we er erg in hadden zaten we ook op de veranda met een bord eten en een glas drinken....gezellig op visite!
Een klein voorbeeldje over het aantal toeristen op Flores, op Bali komen jaarlijks 18 miljoen toeristen en op Flores landen er jaarlijks 10 duizend waarvan een klein deel ook werkelijk het binnenland in gaat.
We voelen ons af en toe héél bijzonder en we blijven maar zwaaien en groeten naar iedereen.
Terug gekomen in Bawaja was het al lang drie uur geweest dus tijd voor een Bintang. We gingen met onze Bintang op een trappetje zitten van een klein restaurantje, kijkend naar alles wat voorbij kwam.
Wat ons opviel was dat het kleine aantal toeristen wat aanwezig was in Bajawa allemaal "zoekend" waren.
Nog voor wij het door hadden, hadden wij onbewust ervoor gezorgd dat het hele restaurant vol zat met toeristen, Eppy kwam niet meer bij van het lachen en vertelde ons dat het restaurant nog nooit zo vol had gezeten en dat eigenaar blij met ons was.
Eppy geinde dat we de volgende dag een Soa zouden oplopen... nee het is niet wat jullie denken, Soa is toevallig de plaatsnaam waar de natuurlijke warm waterbronnen zijn, en warm waren ze.
De tocht zette zich weer slingerend en hobbelend voort richting Riung, een klein vissersdorp. In Riung valt verder weinig te beleven behalve op één plek...café del Mar.
Het is een klein restaurantje waar niet alleen de toeristen komen maar de locals de hele dag door Arak drinken. Een menu kaart is er niet en als je wilt bestellen moet je mee naar achteren lopen om uit een piepschuimbak een "visje" te kiezen. Daar was ook de eerste kennismaking met Yanto en zijn vrienden, ze hingen maar een beetje in het restaurant en bleven maar Arak uitdelen aan iedereen.
De volgende morgen hadden we een privé bootje gehuurd en zijn we eerst langs een kleine mangrove gevaren, waar werkelijk duizenden vliegende honden ondersteboven aan een tak hingen.
Het was zó gaaf om ze nu bij daglicht en van heel dichtbij te zien.
Toen de kapitein een geluid maakte schrokken ze en de blauwe lucht kleurde in eens zwart van die beesten.
Na deze show zijn we door gevaren naar twee bounty eilandjes waar we door het blauwe koraal gesnorkeld hebben.
Op de terugweg kwamen we Eppy tegen die zijn "vrije" dag ook nuttig had besteed, hij had in cafe del Mar de hele dag Arak gedronken en Eppy was lekker Happy Eppy geworden.
* Op de vraag wat willen jullie eten vanavond? antwoordde ik meteen " no fish!!!!" ( na twee dagen vis kwam het mijn strot uit ), dat was toch wel een probleem want wat wilde ik dan wel en wat konden we krijgen...chicken. Al snel werden de telefoons gepakt en na wat rond gebeld te hebben was er een kip beschikbaar. We zaten even rustig na te genieten van het snorkelen en het verslag bij te werken toen we opeens vol trots werden voorgesteld als de nieuwe baasjes aan onze kip.
Even zag je nog hoop in de ogen van onze kip maar helaas haar lot was al bepaald, anderhalf uur later lag ze gegrild en wel, voor ons op tafel...sorry kipje. :-(
Later die avond vroeg Yanto of wij bij hun kwamen zitten, het gevolg was een auto vol met harde muziek, een kampvuur en een kring vol met sterke verhalen en uiteraard ging de Arak weer rond. Ik weet nu dat je een gigantische hoofdpijn kan krijgen van Arak en heb het na deze avond dan ook meteen afgezworen om Arak verder te drinken tijdens deze vakantie :-)
Het was woensdag weer een lange zit in de auto, de weg bracht ons richting Moni. Moni is een klein dorpje aan de voet van een vulkaan, op zich stelt Moni niet veel voor, maar omdat de zonsopgang aan de top van de krater erg mooi schijnt te zijn is het er qua toeristen gezellig druk.
De volgende morgen zijn we om half vijf vertrokken om de zonsopkomst en de kraters te bekijken en inderdaad het was genieten.
Zoals we eerder meemaakte met Eppy, we waren weer als eerste...... :-)
Na de zonsopkomst zijn we op pad gegaan richting Maumere, waar ons nog een leuke verrassing wachtte.
Toen we aankwamen in Maumere gingen we eerst de vliegtickets ophalen die Pieter voor ons geregeld zou hebben. Op het kantoor aangekomen bleek dat onze grote "vriend" alléén de vlucht Maumere - Bali had geboekt en niet ook nog een vlucht Bali - Lombok.
Daar stonden we dan weer te bellen en wederom hadden wij het verkeerd begrepen volgens hém....
Ook de vrouw van het ticketkantoor en Eppy waren "not amused" over deze werkwijze van Pieter, maar een andere optie was er op dat moment even niet dan naar ons hotel te gaan en te googlen naar een ticket.
Eppy bracht ons naar twee hotels waar wij alle twee niet wilde slapen, ten slotte bracht hij ons naar een resort net buiten de stad.
Dit was helemaal top met zelfs een bad en heerlijk stromend warm water, dat was wel even iets anders dan de hostels waar we de afgelopen dagen in hebben geslapen.
Tijdens ons Bintang moment ( het was tenslotte drie uur geweest ) kwamen wij toevallig de eigenaren tegen van Happy Happy hotel in Bajawa, en we legden even ons probleem aan hun uit.
Binnen een no- time hadden wij twee tickets van Bali naar Lombok...hélemaal top!!, nu konden we ook een hotel gaan boeken.
Het was vandaag wederom een vroeg dagje voor ons, want om 07:40 uur vlogen wij van Flores richting Bali.
Omdat ons vliegtuig richting Lombok pas om 16:50 uur vertrok, hebben we onze tassen in een locker gedaan en zijn we per taxi richting Kuta gegaan. Mijn hemel, dit waren wij ff niet gewend, wat een drukte en wat een mensen. We werden gedropt in een groot warenhuis en als twee kleine kinderen liepen we rond.
De zonnebrillen, horloges en zwembroeken vliegen hier om je oren en we wilden dan ook van alles kopen, gelukkig kwam ons verstand bij de Burger King weer terug en bleef het bij een paar slippers.
Daarna zijn we even naar het strand gegaan en hebben we gekeken hoe de eerste lessen golf surfen gaan, hopelijk krijgt dit een vervolg de komende dagen.
Terug op het vliegveld bleek helaas dat onze vlucht met een uur vertraagd was, daardoor gingen we pas om 17:45 uur de lucht in.
Het vliegtuig deed er ruim 25 min. over om van Bali naar Lombok te vliegen en ons uiteindelijk op een gloednieuw vliegveld neer te zetten zonder dat we het wisten. We kwamen er pas achter toen we in onderhandeling gingen met de taxichauffeurs. Ze probeerde al een aantal keren aan te geven dat dit dé nieuwe luchthaven van Lombok was en dat we niet geland waren op Mataran, wat wij dus vol hielden qua rit prijs. hihihi
Uiteindelijk bleek het nog ruim een uur rijden te zijn naar Senggigi, waar we nu in een super leuk klein resort zitten aan het strand.
Morgen gaan we eerst even uitrusten op het strand en daarna weer verder plannen wat we op Lombok gaan ondernemen.
Het volgende verslag komt dus vanaf Lombok.
GROETJES!!!!
-
28 September 2012 - 16:49
Rene En Janneke:
Hii Tim en Frida,
Heerlijk!! Volop aan het genieten en veel belevenissen. Ook deze beelden zullen weer lang op jullie netvlies blijven hangen. Nog heel veel dagen te gaan dus zal nog een hoop bijkomen. Veel plezier
en zien jullie verhalen tegemoet. Wat we ons alleen wel afvragen is.... Volgens mij rijden wij in Nederland niet zoals het hoort en de rest van de wereld doet het volgens ons prima. Je komt altijd aan en NO RULES!! is misschien toch het beste??? Groetjes Rene en Janneke -
28 September 2012 - 16:49
Rene En Janneke:
Hii Tim en Frida,
Heerlijk!! Volop aan het genieten en veel belevenissen. Ook deze beelden zullen weer lang op jullie netvlies blijven hangen. Nog heel veel dagen te gaan dus zal nog een hoop bijkomen. Veel plezier
en zien jullie verhalen tegemoet. Wat we ons alleen wel afvragen is.... Volgens mij rijden wij in Nederland niet zoals het hoort en de rest van de wereld doet het volgens ons prima. Je komt altijd aan en NO RULES!! is misschien toch het beste??? Groetjes Rene en Janneke -
28 September 2012 - 16:49
Rene En Janneke:
Hii Tim en Frida,
Heerlijk!! Volop aan het genieten en veel belevenissen. Ook deze beelden zullen weer lang op jullie netvlies blijven hangen. Nog heel veel dagen te gaan dus zal nog een hoop bijkomen. Veel plezier
en zien jullie verhalen tegemoet. Wat we ons alleen wel afvragen is.... Volgens mij rijden wij in Nederland niet zoals het hoort en de rest van de wereld doet het volgens ons prima. Je komt altijd aan en NO RULES!! is misschien toch het beste??? Groetjes Rene en Janneke -
28 September 2012 - 18:12
Rene En Janneke:
Oepsssssssss Sorry -
28 September 2012 - 18:12
Rene En Janneke:
Oepsssssssss Sorry -
28 September 2012 - 18:12
Rene En Janneke:
Oepsssssssss Sorry -
28 September 2012 - 18:12
Rene En Janneke:
Oepsssssssss Sorry -
28 September 2012 - 19:09
Trudy :
Hoi Tim en Frida,
Wat weer 'n verslag ,jullie beleven weer heel veel.
Jullie zijn pas halverwege en dan al zoveel meegemaakt leuk hoor.
Hier gaat alles weer z'n gangetje.'k heb vanmiddag de hond van buur Nico gevangen en in de schuur
vast gezet.Dit is al de tweede keer deze week dat hij achter de kippen aanzit ben het 'n beetje zat.
Kijken wanneer of hij hem mist.
Morgen krijg ik Anouk en Brenda te slapen,hoop tenminste dat dat goed gaat,
Chris en Miranda gaan naar Patrick vandaar.
Nou verder heb ik niet zoveel te melden we zitten in huis bij de verwarming en de regen tikt
tegen het raam echt herfst !!!!!!!!
Geniet er nog van groeten van ons Andries en Trudy -
28 September 2012 - 21:11
Peter En Marja:
Hallo avonturiers,
Vrijdagavond en als eerste even (nou even) de laatste belevenissen gelezen. Dat zijn er weer héél wat.
Het is maar goed dat je sommige dingen pas achteraf leest (scheelt een hoop slapeloze nachten). Zoals de rijstijl van chauffeur Eppy. Het is wel gaaf, dat jullie zo onder de plaatselijke bevolking vertoeven, en wat zal dan ook de Burger King smaken als een heerlijk gebakje.
We denken dat jullie wel weer wat tijd nodig hebben om alles te laten bezinken; en alle herinneringen een plekje te geven. We zijn blij om te horen dat jullie goed zijn aangekomen op Lombok. Het is toch wel knap dat het elke keer weer lukt om op de plaats van bestemming te komen, ondanks dat je denkt dat alles geregeld is, en het allemaal maar half geregeld is en je zelf nog van alles moet ondernemen om het voor elkaar te krijgen.
Hier gaat het allemaal prima. Morgenmiddag de verjaardag van Haitze, en woensdagmorgen vertrekken we naar Winterberg. We hebben er allebei erg veel zin in. Hopen dat de mannen zich ook goed gedragen als Trudy en Andries de verzorging overnemen. Tot op heden doen ze het erg goed. Zondag heb ik een lekker visje voor ze gekookt, en Pepper heeft toen voor de hele week gegeten. Je zag zijn maag aan weerskanten opbollen.
Jongens we hopen dat jullie op Lombok ook weer een fantastische tijd beleven en we kijken uit naar de volgende verhalen. Héél veel plezier en vooral genieten!!!
Liefs Peter en Marja. -
29 September 2012 - 02:52
Tim En Frida:
Hey lange, had je ook aan de Arak gezeten? 1 keer op enter drukken is genoeg hoor ;-).
Het is idd zo, wij met onze regels en bekeuringen gewoon gassen en toeteren maar.....
Jullie hadden idd gelijk over Kuta, was super leuk om er even te zijn maar ook om er snel weer te vertrekken.
@ Peter en Marja, goed om te horen dat het goed gaat met die twee "hufters" en dat ze eindelijk gaan luisteren hihi. Sorry van het skype gisteren maar we waren zó vreselijk moe en blij met een goed bed dat er weinig uitkwam.
Hi mam, hoop dat die hond zich een beetje stil gehouden heeft dan vannacht? haha Ik ben inderdaad ook benieuwd wat Nico zn reactie zal zijn!! hahaha "Noh joh"!! hihi we gaan proberen vanavond (dus bij jullie in de morgen, koffietijd) effe te bellen naar jullie, dan kunnen we die meiden ook effe spreken! Wij gaan nu even lekker ontbijten op ons privé strandje en vandaag heerlijk niks doen maar wel even oriënteren op Lombok!!! xxx -
29 September 2012 - 08:25
Henk (Hotel Happy Happy:
Hallo Tim en Frida, we zijn blij te horen dat alles goed gegaan is.
Geniet van de rest van je vakantie.
Groeten Marie en Henk -
29 September 2012 - 09:41
Rene En Janneke:
Heeft alles met de ongeduldigheid van mevrouw van der Hak te maken.
Alleen daarna overkwam het mij ook 4 keer hihi. -
29 September 2012 - 15:26
Rene En Janneke:
Wat een prachtige foto's .
-
30 September 2012 - 10:23
Chris En Miranda:
Het is weer leuk om te lezen wat julie allemaal beleven. Mooie fotos, dat die vliegende honden zo groot zijn. Nog veel plezier en dat jullie nog veel leuke en mooie dingen meemmaken. Wij hadden zaterdag ochtend twee mannetjes konijnen opgehaald. de meiden weer heel erg blij.
groetjes Chris, Miranda, Anouk en Brenda. -
01 Oktober 2012 - 16:31
José:
Hi Tim en Frida, afgelopen vrijdag in de bus met Marja hadden we jullie verslag al eventjes snel doorgekeken maar heb nu de tijd ervoor genomen om het op mijn gemak te gaan lezen. Wat ontzettend veel beleven jullie zeg.Jullie krijgen in 4 weken voor 8 weken indrukken te verwerken. Prachtige foto's ook van de vliegende hond wow, die zal maar landen bovenop je kruin brrr. Wensen jullie nog heel veel plezier en kijken uit naar het volgende verslag. Groetjes van Lex en José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
