Unawatuna - Galle - Hikkaduwa - Negombo

Dit is dan het laatste verslag van weer een fantastische reis in een ongelooflijk mooi land.
We kunnen met recht zeggen Sri je bent een parel van een eiland!!

De twee dagen in Mirissa stonden eigenlijk alleen maar in het teken van het witte strand, ligbedjes, Lion bier, gezelligheid en heerlijk eten zoals verse sushi.

Het eten is hier werkelijk waar fantastisch…. waar we normaal gesproken naar verloop van tijd toch snakken om weer eens “ normaal “ te eten verveelt het eten nog steeds niet. Zelfs als we denken dit is het lekkerste wordt het toch weer overtroffen door een andere curry of samenstelling.

Maandag 9 oktober was weer een dag om verder te trekken richting Unawatuna, omdat het maar een half uurtje rijden is met de tuk-tuk was het plan om na de ochtend op het strand gelegen te hebben, gezamenlijk te gaan lunchen, zodat iedereen daarna zijn eigen weg weer kon volgen.

Hoe mooi de ochtend ook begon, tijdens de lunch betrok alles vanuit zee en niet veel later was de eerste echte hoosbui een feit, hierdoor liep de lunch iets uit en vertrokken pas rond 15:30 richting Unawatuna.
Helaas, hebben wij de paalvissers door het slechte weer moeten missen.

In Unawatuna verbleven wij in Sunil Garden guesthouse, een super guesthouse wat gerund wordt door een Nederlandse met een Sri Lankaanse man.

Ook in Unawatuna draait alles om het witte zand,palmbomen, de blauwe zee en de vele restaurantjes op het strand die ‘s avonds hun terras afbakenen met fakkels.

Vanuit Unawatuna is het met een tuk-tuk 20 minuten rijden naar Galle.
In Galle is er veel Nederlands invloed te vinden, zo is er een groot fort vanuit de VOC tijd met daarin allerlei kleine winkeltjes, een Dutch market ( groente markt ), Nederlandse straatnamen maar ook de vriendschapsband tussen Galle en de gemeente Velsen.

Om die banden maar weer eens aan te halen, zijn we langs gegaan bij de brandweerkazerne en daar een t-shirt van de brandweer Velsen overhandigd…dit was een schot in de roos.
Het is bijzonder om te zien, met welke faciliteiten de mannen de 24H door moeten komen.
Het werd nog interessanter voor de mannen, toen Frida haar embleem van de ambulancedienst overhandigde en ze als een stel bijen om een honingpot, om haar heen gingen staan voor foto’s.

Of je nu met de brandweermannen praat of met de kokosnoten verkoper op het strand, al snel gaat het over één datum……de ochtend van 26 december 2004, de Tsunami!!
Het enige wat nog in tact was na de tsunami in Galle, was het Nederlandse fort.

De brandweercommandant vond het prachtig en wilde ons graag met zijn tuk-tuk Galle laten zien, dit aanbod hebben we verder maar afgeslagen maar hij stond er wel op dat hij ons terug zou brengen naar Unawatuna als we Galle hadden gezien.
Uiteindelijk hebben we nog wat gedronken op het strand met de beste man.

Woensdag 11 oktober was dan eindelijk Frida haar dag, al tijdens het plannen van deze reis had ze het over deze dag en nu ging het dan ook gebeuren...een Sri Lankaanse kook workshop.
Omdat deze mevrouw op nr 1 staat in de tripadvisor waren de verwachtingen hoog.

Vanuit ons guesthouse werden we met een tuk-tuk opgehaald om richting de Dutch market te gaan en daar uitleg te krijgen over de verschillende groentes.
Samen met een Nederlands en een Duits stel kozen we voor groentes die bij ons ook te koop waren zodat wij het in Nederland ook kunnen maken.

Na de groentes gingen we meteen door voor het belangrijkste ingrediënt…de specerijen
In een klein kraampje kregen we uitleg en mochten we alles proeven.
Dit resulteerde erin dat we ruim een kilo aan verschillende specerijen gaan proberen mee te nemen naar Nederland.
Waarom proberen??? Het is zodanig professioneel verpakt dat je alleen aan de geur kan weten dat er verschillende specerijen in zitten, ipv van het “ witte “ spul wat vaak op de zelfde manier verpakt wordt…..;-) ;-)

Omdat helemaal vegetarisch het niet gaat worden voor Tim, moesten wij als enige ook nog ff een kippentje halen langs de kant van de weg.
Na dit alles gekocht te hebben kon het echte werk beginnen.

Er werd ruim twee uur gehakt, gesneden, geroerd, gebakken, geproefd, opgelet en niet te vergeten opgeschreven om tot acht heerlijke curry’s te komen.
Dat deze vrouw op nummer 1 staat was wel duidelijk, een goede uitleg en nadat we alles op hadden gegeten….wederom weer een smaak explosie ervaren hadden!!
Opnieuw hadden we het goed gepland, want totdat we klaar waren had het geregend.

Omdat het strand in Unawatuna erg mooi en gezellig is en het guesthouse ook beviel, besloten we nog een bloed hete dag op het strand te pakken.

Wij zijn blij dat het nu laagseizoen is, want vanaf november als het hoogseizoen is kan je hier over de mensen lopen zo druk als het dan schijnt te zijn.

Uiteindelijk komt dan ook voor ons het einde inzicht, maar niet voordat we vier dagen in Hikkaduwa even in een klein luxe resort aan zee hebben gezeten met eindelijk weer eens een warme douche.

Tijdens het lopen over het strand om ff een hapje te gaan eten, stonden we allebei versteld.
Ook al heet het stukje strand “ Turtle Point” het wil nog niet zeggen dat er in de branding en op het strand zeven grote zeeschildpadden zouden zwemmen/ liggen.
Met wat gevonden zeewier aten de schildpadden graag uit ons hand….zo vreselijk vet omdat zo te zien!!

Sri Lanka is in 2004 op Indonesië na het zwaarst getroffen door de tsunami, met ruim 35000 overledenen in totaal.
In Hikkaduwa staat het tsunami museum, dit museum gerund door vrijwilligers, verteld je in een oud huis, het ontstaan van een tsunami, de drama’s van 26 december 2004 door middel van gruwelijke foto’s, de hulpverlening door vrijwilligers, de wederopbouw en nog steeds het probleem van alle daags….de getraumatiseerde jeugd.
Het is overigens bizar dat er nagenoeg geen doden beesten zijn aangetroffen en dat sommige Stoempa’s totaal geen schade hadden terwijl alles er omheen verdwenen was.

Het confronterende van dit museum is, is dat de plaatsen waar we eerder zijn geweest heel herkenbaar zijn op de foto’s.
Zo reden we naar het museum toe langs een gigantische witte Boeddha, nu blijkt dat deze Boeddha na de tsunami geschonken is door Japan en dat de hoogte ervan precies de hoogte is van de vloedgolf is geweest, namelijk 18 meter!!

Wat is nog meer echt Sri Lanka, wat dit land zo uniek maakt; de tuk tuk bakker die je al van verre kan aanhoren komen door keihard en steeds het zelfde melodietje af te laten spelen, de vele zwerfhonden die je “ beste “ vriend / waakhond willen zijn, de verkoolde vleermuizen die aan de elektriciteitskabels hangen, de meest behulpzame bevolking zonder dat ze er geld voor willen hebben, de belachelijke en gevaarlijke rij style van de buschauffeurs, zonder toeter op je voertuig heb je geen bestaansrecht en ze hebben allemaal flaporen!!!!

Tijdens ons heerlijke en relaxte verblijf in Hikkaduwa kregen we ook ff minder nieuws uit Nederland.
Onze grote huisvriend Pepper was dusdanig ziek, dat hij 36 uur opgenomen moest worden en aan een infuus moest liggen.
Inmiddels is hij weer thuis en zijn we een fenomeen rijker, namelijk Face-time met je kat….

Omdat de afstand van Hikkaduwa naar Negombo erg groot is en we zo min mogelijk tijd wilde verliezen, hebben we dit met een taxi via de highway gedaan.
Na ongeveer drie uur waren we terug op de plek, waar een maand daarvoor onze reis was begonnen.

We genieten nu nog ff van de warmte en het heerlijke zwembad, om aan het eind van de middag met een tuk-tuk richting vliegveld te gaan.
Daar vliegen wij om 18:50 uur richting Abu Dhabi om daar over te stappen richting Schiphol.

We kunnen absoluut terug kijken op een fantastische reis, op een parel van een eiland met zoveel lieve mensen en heerlijk eten.

SRI we will never forget you