Knini Paati en Brownsberg
Door: TimenFrida
Blijf op de hoogte en volg Tim en Frida
15 November 2011 | Suriname, Paramaribo
O wiki no….uit een nog steeds warm / heet Suriname.
Bedankt voor alle reacties op de vorige verslagen, altijd leuk om te lezen hoe het bij jullie is en wat jullie bezig houdt.
Donderdag 10 nov. zijn we rond 08:00 uur richting Atjoni gereden, onderweg hebben we nog wel even twee petjes en wat Djoggo’s ( liter Parbo bier ) en een flesje Borgoe rum ingeslagen om de avonden op “ons” eilandje door te komen ;-).
De weg naar Atjoni was zeer goed te berijden, omdat deze sinds een maand helemaal geasfalteerd is ( voorheen Bauxiet en duurde de rit minstens 7 uur ). Nu duurde het 3,5 uur voordat we bij de waterkant van Atjoni onze auto konden parkeren ( achter een huis kon onze auto veilig staan er kwam een rek vol tafelzeilen voor te staan ter afscherming ).
We ontmoette Nelson de eigenaar van Knini Paati, hij was voor de komende dagen onze gids, kok, kapitein en gastheer, wat een top gozer!!!
Met een Korjaal bracht Nelson ons een uur lang via verschillende soorten stroomversnellingen naar Knini Paati, wat een gave tocht.
Knini Paatie is moeilijk te omschrijven maar het WAUW-gehalte was zeer hoog.
Vanaf onze veranda keken wij uit op een partij rotsen waar verschillende stroomversnellingen waren, zeer rustgevend het geluid van dat water en met een ondergaande zon ook een zeer mooi plaatje.
Nelson vertelde dat we bijna overal konden zwemmen behalve bij de “grote stroomversnelling”, meteen hebben we verkoeling gezocht in het heerlijke water ( oja Janneke, Frida is erg blij met haar jezus Nike’s hihi ).
s ’Avonds hebben we heerlijke vers gevangen vis gegeten.
Net toen de fles Borgoe rum open ging, kwam er een leraar van de plaatselijke school aanvaren. Ook hij deed even een glaasje mee om vervolgens “even” naar de broer van Nelson te gaan. Achteraf bleek dat de broer en de leraar heerlijk zaten te blowen en de leraar compleet stoned het eiland verliet.
Na een heerlijke nacht in ons hutje met klamboe was s ’morgens het uitzicht geweldig, de douw trok op vanaf de rivier.
Die dag zijn we naar een Saramacaans/ marrons dorpje gevaren Taykondre/ New Aurora.
Wat heel erg jammer was, was dat je geen foto’s mocht maken van de plaatselijke bevolking en van sommige dingen in het dorp, dit ivm hun geloofsovertuiging.
Rond 16:00 uur hebben we de eerste poging gedaan om op Piranha’s te vissen, we kregen een stukje kip aan ons haakje en hengelen maar.
Het verbaasde ons dat we niet zover hoefde te varen naar onze vis plek, op de vraag hoe dat zit? antwoorde Nelson met een grote glimlach “piranha’s zitten overal ook waar jullie gezwommen hebben” we keken elkaar aan en slikte even….hihi
De dagen erna keken we toch anders naar het “vriendelijke uitnodigende water”.
Net toen we helemaal geïnstalleerd stonden barste de hel boven Knini Paati los, regen, onweer en harde windstoten kwam uit de hemel zetten.
Het was zelfs zo erg dat grote bomen knakte als luciferhoutjes.
Later op de avond was het weer droog konden en we genieten van een ware parade van vuurvliegjes en brullende kikkers, ook leuk!!!
Zaterdagmorgen stond er een boswandeling op het programma, ondanks dat Nelson had gezegd “zorg voor een lange broek, pet en dichte schoenen” was er natuurlijk één van ons die daar anders overdacht en lekker op zijn Jezus Nike’s , korte broek en T-shirt de wandeling aanvaarde.
De korjaal bracht ons naar een donker kreekje waar de vleermuizen rakelings langs je heen vlogen.
Omdat de wind goed had huisgehouden en bomen het bospad blokkeerde moesten we wel van het pad af en soms zelfs een nieuw pad maken/ hakken.
De bezorgdheid bij diegene die op zijn Jezus Nike’s liep, werd nog erger toen Nelson zei “ blijf dichtbij mij en kijk bij elke stap eerst naar beneden om te zien waarop je je voeten zet en als het beweegt blijf je stil staan“.
God, wat was ik blij dat we na een uur lopen weer terug bij de korjaal waren.
Ik beloof plechtig hierbij nooit meer eigenwijs te zijn en als de gids iets zegt het ook meteen te doen ( wel heeft iemand de grootste lol gehad tijdens deze wandeling om mijn bescheten koppie).
Later op de dag hebben we een tweede poging gedaan om te gaan vissen, dit resulteerde in 1 meerval- (letje), 2 krabben en nog 2 andere soorten vis, helaas geen Piranha’s ondanks dat je ze boven het water uit zag springen.
De vis en de krabben hebben we s ‘avonds op de BBQ klaargemaakt en opgegeten.
Nelson had ons beloofd om op Kaaimannentocht te gaan, rond een uur of 20:15 zijn we met de korjaal de rivier opgegaan.
De rivier werd opgelicht door de maan, alles er omheen was pikkendonker en door het licht van de maan zag je de douw boven de rivier en de rotsen die er bovenuit staken...
Het was eng en te gelijk ook sprookjesachtig om zo over de over de rivier te varen.
De broer van Nelson zat voorop met een grote mijnwerkerslamp en spotte zo de kaaimannen. We hadden geluk 5 kaaimannen die aan de oever van de rivier lagen keken ons verbaast aan…en wij hun.
Later hebben we dit gevierd met een Djoggo en heeft Nelson een grote bak popcorn gemaakt voor ons.
Omdat we tóch graag een nacht op Brownsberg wilde slapen, hadden we gevraagd aan Nelson of hij kon regelen dat wij op de top van Brownsberg konden komen.
Gelukkig was dat snel geregeld en zo vertrokken we zondag rond 08:00 uur vanuit Knini Paati richting Brownsberg, waar om 10:30 uur een jeep klaar zou staan om ons naar de top te brengen.
Even over 10:30 uur kwamen we aan bij het plaatselijke tankstation, helaas geen witte pick-up ( maar goed het is Suriname dus maar even wachten…).
Na een uur gewacht te hebben toch maar eens gebeld, helaas weer geen contact. Na in totaal 3,5 uur en een Djoggo later gewacht te hebben, kregen we via via het telefoonnummer van Rocky ( restauranthouder op de berg ) die vertelde ons dat onze chauffeur naar Paramaribo was vertrokken met panne aan zijn auto en dat we zelf maar een auto moesten regelen om op de berg te komen.
Shit!!!...wat is er toch met die berg?, eerst onze eigen tour naar boven wat niet lukte en nu een dit…
Eerst maar eens polsen bij de lokale bevolking en inschatte wat de prijs zou zijn om ons naar boven te brengen.
Altijd leuk om meteen de mensen met de “grootste “ mond even aan te horen over de prijs en vervolgens zeggen dat het veel goedkoper kan…( weten wij veel hahaha) en dan weg lopen.
Rond 14:30 uur een auto geregeld tegen een vergoeding van 150 SRD, al na de eerste kilometer kwam er 50 SRD bij…ach we zaten goed en we hadden een auto dus oké rij maar door.
Het was een grote zwarte jeep met veelste grote banden en een naar alcohol ruikende Creool. (Gaaf)
Gaande de weg naar boven werd het per meter duidelijk dat het voor “onze” gehuurde pooiersbak écht niet te doen was om naar de top de rijden. Om jullie een idee van het gehobbel te geven : Frida kwam met een losse bh boven!!!
Ook voor onze toch wel zwaar aangeschoten chauffeur met zijn grote 4-wheel drive was het een ware overleving.
Rond 16:00 uur eindelijk boven en verwelkomt door Rocky met een grote Djoggo.
Het uitzicht is fantastisch!!!
Het toeval was dat Telesur ( telefoonmaatschappij) een nieuwe reclame aan het opnemen was en wij heerlijk op het bankje met een Djoggo van het uitzicht zaten te genieten (wie weet komen we in beeld ;-)).
Terug aan de bar bij Rocky kwam voor ons een totaal nieuw mens in beeld.
De vogelspotters……
Gekleed in “tropenkleding” met grote, ik bedoel HELE GROTE telelenzen en HELE GROTE verrekijkers kwamen zij “gezellig “ de dag doornemen.
Tijdens het avondeten zaten we aan één grote tafel en onze “vogelvrienden” namen met elkaars fototoestellen de “vangst” door en dat werd dan genoteerd in een boekje of aftekenlijst.
Er werd zelfs een bandje met vogelgeluiden afgespeeld om te horen welk geluidje bij welke vogel hoort.
Het ging over niks anders dan vogels, vogels en nog eens vogels en wij gingen steeds meer Djoggo’s drinken om dit te kunnen overleven.
Terwijl wij nog aan het denken waren; hoe gaan we hiermee om, kwam er een telefoontje binnen van dat er mogelijk een zwarte poema in de buurt liep.
ZOEF…..de tafel was in één keer leeg, iedereen in een busje en weg waren ze, Rocky kwam aanlopen overzag zijn tafel nog vol met eten en begon te lachen en zei; “Weet je, ik probeer elke dag die mensen te begrijpen maar het lukt gewoon niet”….verder de hele avond gelachen met Rocky; een dikke vrolijke neger met een aanstekelijke lach en vreselijk schuine grappen zelfs over een sjoeltafel die daar stond.
Paul, de chauffeur die ons op zou pikken hebben die avond niet meer gezien.
We hebben onze hangmat in een hutje opgehangen en zijn in slaapgevallen.
Het geluid op de berg maakte ons ongeveer om de twee uur wakker, kikkers, vogels en natuurlijk de brulapen zorgde voor indrukwekkende geluiden.
Maandagmorgen eerst maar eens aan Rocky gevraagd op welke manier wij weer naar beneden konden komen, lachend zei Rocky; “haha ah man, er is altijd wel een weg naar beneden” zo daar moesten wij het maar even meedoen.
Eerst moesten we maar even naar de Irene waterval lopen van hem en daarna zouden we wel zien hoe of wat.
Een wandel/ klimtocht van ongeveer 2,5 uur bracht ons weer terug bij Rocky die ons mededelen dat Paul ons gratis weer naar beneden wilde brengen als vergoeding voor het lange wachten ( later hebben we ook nog een lunch weten af te troggelen).
Inmiddels liepen de brul apen van boom naar boom, geweldig om te zien en ook een giftige slang opgerold in een boomstronk pikte we nog even mee.
De terugweg naar beneden moesten we genoegen nemen met een zitplaats op een plank in de laadbak van de pick-up, dit was een avontuur op zich en Frida kon niet meer ophouden met lachen door het heen en weer geschud in de bak.
We hadden Knini Paati en Brownsberg hadden we echt NIET willen missen…..
Vandaag maar weer eens een rustdag in Guesthouse 24 gehouden en even de stad ingegaan om wat inkopen te doen.
Wel was er nog een kleine verrassing voor ons, ons visum is 3 maanden geldig maar via ome Jan hoorde we dat je binnen dertig dagen opnieuw een stempel in je paspoort moet laten zetten ( kregen op de luchthaven ook een stempel voor precies 30 dagen toen we aankwamen, dat vonden we toen al vreemd).
Vanmorgen zijn we met ome Jan en twee vrienden naar de vreemdelingen politie geweest om weer een stempel voor 30 dagen te krijgen. Gelukkig bleek de dame achter de balie er zin in te hebben zodat we na 10 min. Weer buiten stonden.
Morgen gaan we naar Guesthouse Amice en mogelijk nog naar de Colakreek om te zwemmen.
Het weer is nog steeds warm en we zijn blij met elke wolk die er is voor een beetje verkoeling. Wel is het zo dat het de laatste 2 dagen aan het eind van de middag eventjes regent, dus das wel lekker!
Ook zijn we erachter gekomen waarom zoveel Surinamers met een vogelkooitje lopen, of het nu op straat is, in de winkel, op het werk of in groepjes op straat hangen, mensen hebben vaak een vogelkooitje mee met een vogeltje erin….dit is gewoon hun huisdier en gaat bijna overal mee naar toe…geweldig.
Het volgende avontuur wat ons te wachten staat is dat we vrijdag voor 12 dagen met een vliegtuigje de binnenlanden ingaan, heel benieuwd hoe dat gaat worden en we hebben er ontzettend veel zin in!!!
Dat lezen jullie in het volgende verslag wel weer!!
Groetjes ons xxx
Bedankt voor alle reacties op de vorige verslagen, altijd leuk om te lezen hoe het bij jullie is en wat jullie bezig houdt.
Donderdag 10 nov. zijn we rond 08:00 uur richting Atjoni gereden, onderweg hebben we nog wel even twee petjes en wat Djoggo’s ( liter Parbo bier ) en een flesje Borgoe rum ingeslagen om de avonden op “ons” eilandje door te komen ;-).
De weg naar Atjoni was zeer goed te berijden, omdat deze sinds een maand helemaal geasfalteerd is ( voorheen Bauxiet en duurde de rit minstens 7 uur ). Nu duurde het 3,5 uur voordat we bij de waterkant van Atjoni onze auto konden parkeren ( achter een huis kon onze auto veilig staan er kwam een rek vol tafelzeilen voor te staan ter afscherming ).
We ontmoette Nelson de eigenaar van Knini Paati, hij was voor de komende dagen onze gids, kok, kapitein en gastheer, wat een top gozer!!!
Met een Korjaal bracht Nelson ons een uur lang via verschillende soorten stroomversnellingen naar Knini Paati, wat een gave tocht.
Knini Paatie is moeilijk te omschrijven maar het WAUW-gehalte was zeer hoog.
Vanaf onze veranda keken wij uit op een partij rotsen waar verschillende stroomversnellingen waren, zeer rustgevend het geluid van dat water en met een ondergaande zon ook een zeer mooi plaatje.
Nelson vertelde dat we bijna overal konden zwemmen behalve bij de “grote stroomversnelling”, meteen hebben we verkoeling gezocht in het heerlijke water ( oja Janneke, Frida is erg blij met haar jezus Nike’s hihi ).
s ’Avonds hebben we heerlijke vers gevangen vis gegeten.
Net toen de fles Borgoe rum open ging, kwam er een leraar van de plaatselijke school aanvaren. Ook hij deed even een glaasje mee om vervolgens “even” naar de broer van Nelson te gaan. Achteraf bleek dat de broer en de leraar heerlijk zaten te blowen en de leraar compleet stoned het eiland verliet.
Na een heerlijke nacht in ons hutje met klamboe was s ’morgens het uitzicht geweldig, de douw trok op vanaf de rivier.
Die dag zijn we naar een Saramacaans/ marrons dorpje gevaren Taykondre/ New Aurora.
Wat heel erg jammer was, was dat je geen foto’s mocht maken van de plaatselijke bevolking en van sommige dingen in het dorp, dit ivm hun geloofsovertuiging.
Rond 16:00 uur hebben we de eerste poging gedaan om op Piranha’s te vissen, we kregen een stukje kip aan ons haakje en hengelen maar.
Het verbaasde ons dat we niet zover hoefde te varen naar onze vis plek, op de vraag hoe dat zit? antwoorde Nelson met een grote glimlach “piranha’s zitten overal ook waar jullie gezwommen hebben” we keken elkaar aan en slikte even….hihi
De dagen erna keken we toch anders naar het “vriendelijke uitnodigende water”.
Net toen we helemaal geïnstalleerd stonden barste de hel boven Knini Paati los, regen, onweer en harde windstoten kwam uit de hemel zetten.
Het was zelfs zo erg dat grote bomen knakte als luciferhoutjes.
Later op de avond was het weer droog konden en we genieten van een ware parade van vuurvliegjes en brullende kikkers, ook leuk!!!
Zaterdagmorgen stond er een boswandeling op het programma, ondanks dat Nelson had gezegd “zorg voor een lange broek, pet en dichte schoenen” was er natuurlijk één van ons die daar anders overdacht en lekker op zijn Jezus Nike’s , korte broek en T-shirt de wandeling aanvaarde.
De korjaal bracht ons naar een donker kreekje waar de vleermuizen rakelings langs je heen vlogen.
Omdat de wind goed had huisgehouden en bomen het bospad blokkeerde moesten we wel van het pad af en soms zelfs een nieuw pad maken/ hakken.
De bezorgdheid bij diegene die op zijn Jezus Nike’s liep, werd nog erger toen Nelson zei “ blijf dichtbij mij en kijk bij elke stap eerst naar beneden om te zien waarop je je voeten zet en als het beweegt blijf je stil staan“.
God, wat was ik blij dat we na een uur lopen weer terug bij de korjaal waren.
Ik beloof plechtig hierbij nooit meer eigenwijs te zijn en als de gids iets zegt het ook meteen te doen ( wel heeft iemand de grootste lol gehad tijdens deze wandeling om mijn bescheten koppie).
Later op de dag hebben we een tweede poging gedaan om te gaan vissen, dit resulteerde in 1 meerval- (letje), 2 krabben en nog 2 andere soorten vis, helaas geen Piranha’s ondanks dat je ze boven het water uit zag springen.
De vis en de krabben hebben we s ‘avonds op de BBQ klaargemaakt en opgegeten.
Nelson had ons beloofd om op Kaaimannentocht te gaan, rond een uur of 20:15 zijn we met de korjaal de rivier opgegaan.
De rivier werd opgelicht door de maan, alles er omheen was pikkendonker en door het licht van de maan zag je de douw boven de rivier en de rotsen die er bovenuit staken...
Het was eng en te gelijk ook sprookjesachtig om zo over de over de rivier te varen.
De broer van Nelson zat voorop met een grote mijnwerkerslamp en spotte zo de kaaimannen. We hadden geluk 5 kaaimannen die aan de oever van de rivier lagen keken ons verbaast aan…en wij hun.
Later hebben we dit gevierd met een Djoggo en heeft Nelson een grote bak popcorn gemaakt voor ons.
Omdat we tóch graag een nacht op Brownsberg wilde slapen, hadden we gevraagd aan Nelson of hij kon regelen dat wij op de top van Brownsberg konden komen.
Gelukkig was dat snel geregeld en zo vertrokken we zondag rond 08:00 uur vanuit Knini Paati richting Brownsberg, waar om 10:30 uur een jeep klaar zou staan om ons naar de top te brengen.
Even over 10:30 uur kwamen we aan bij het plaatselijke tankstation, helaas geen witte pick-up ( maar goed het is Suriname dus maar even wachten…).
Na een uur gewacht te hebben toch maar eens gebeld, helaas weer geen contact. Na in totaal 3,5 uur en een Djoggo later gewacht te hebben, kregen we via via het telefoonnummer van Rocky ( restauranthouder op de berg ) die vertelde ons dat onze chauffeur naar Paramaribo was vertrokken met panne aan zijn auto en dat we zelf maar een auto moesten regelen om op de berg te komen.
Shit!!!...wat is er toch met die berg?, eerst onze eigen tour naar boven wat niet lukte en nu een dit…
Eerst maar eens polsen bij de lokale bevolking en inschatte wat de prijs zou zijn om ons naar boven te brengen.
Altijd leuk om meteen de mensen met de “grootste “ mond even aan te horen over de prijs en vervolgens zeggen dat het veel goedkoper kan…( weten wij veel hahaha) en dan weg lopen.
Rond 14:30 uur een auto geregeld tegen een vergoeding van 150 SRD, al na de eerste kilometer kwam er 50 SRD bij…ach we zaten goed en we hadden een auto dus oké rij maar door.
Het was een grote zwarte jeep met veelste grote banden en een naar alcohol ruikende Creool. (Gaaf)
Gaande de weg naar boven werd het per meter duidelijk dat het voor “onze” gehuurde pooiersbak écht niet te doen was om naar de top de rijden. Om jullie een idee van het gehobbel te geven : Frida kwam met een losse bh boven!!!
Ook voor onze toch wel zwaar aangeschoten chauffeur met zijn grote 4-wheel drive was het een ware overleving.
Rond 16:00 uur eindelijk boven en verwelkomt door Rocky met een grote Djoggo.
Het uitzicht is fantastisch!!!
Het toeval was dat Telesur ( telefoonmaatschappij) een nieuwe reclame aan het opnemen was en wij heerlijk op het bankje met een Djoggo van het uitzicht zaten te genieten (wie weet komen we in beeld ;-)).
Terug aan de bar bij Rocky kwam voor ons een totaal nieuw mens in beeld.
De vogelspotters……
Gekleed in “tropenkleding” met grote, ik bedoel HELE GROTE telelenzen en HELE GROTE verrekijkers kwamen zij “gezellig “ de dag doornemen.
Tijdens het avondeten zaten we aan één grote tafel en onze “vogelvrienden” namen met elkaars fototoestellen de “vangst” door en dat werd dan genoteerd in een boekje of aftekenlijst.
Er werd zelfs een bandje met vogelgeluiden afgespeeld om te horen welk geluidje bij welke vogel hoort.
Het ging over niks anders dan vogels, vogels en nog eens vogels en wij gingen steeds meer Djoggo’s drinken om dit te kunnen overleven.
Terwijl wij nog aan het denken waren; hoe gaan we hiermee om, kwam er een telefoontje binnen van dat er mogelijk een zwarte poema in de buurt liep.
ZOEF…..de tafel was in één keer leeg, iedereen in een busje en weg waren ze, Rocky kwam aanlopen overzag zijn tafel nog vol met eten en begon te lachen en zei; “Weet je, ik probeer elke dag die mensen te begrijpen maar het lukt gewoon niet”….verder de hele avond gelachen met Rocky; een dikke vrolijke neger met een aanstekelijke lach en vreselijk schuine grappen zelfs over een sjoeltafel die daar stond.
Paul, de chauffeur die ons op zou pikken hebben die avond niet meer gezien.
We hebben onze hangmat in een hutje opgehangen en zijn in slaapgevallen.
Het geluid op de berg maakte ons ongeveer om de twee uur wakker, kikkers, vogels en natuurlijk de brulapen zorgde voor indrukwekkende geluiden.
Maandagmorgen eerst maar eens aan Rocky gevraagd op welke manier wij weer naar beneden konden komen, lachend zei Rocky; “haha ah man, er is altijd wel een weg naar beneden” zo daar moesten wij het maar even meedoen.
Eerst moesten we maar even naar de Irene waterval lopen van hem en daarna zouden we wel zien hoe of wat.
Een wandel/ klimtocht van ongeveer 2,5 uur bracht ons weer terug bij Rocky die ons mededelen dat Paul ons gratis weer naar beneden wilde brengen als vergoeding voor het lange wachten ( later hebben we ook nog een lunch weten af te troggelen).
Inmiddels liepen de brul apen van boom naar boom, geweldig om te zien en ook een giftige slang opgerold in een boomstronk pikte we nog even mee.
De terugweg naar beneden moesten we genoegen nemen met een zitplaats op een plank in de laadbak van de pick-up, dit was een avontuur op zich en Frida kon niet meer ophouden met lachen door het heen en weer geschud in de bak.
We hadden Knini Paati en Brownsberg hadden we echt NIET willen missen…..
Vandaag maar weer eens een rustdag in Guesthouse 24 gehouden en even de stad ingegaan om wat inkopen te doen.
Wel was er nog een kleine verrassing voor ons, ons visum is 3 maanden geldig maar via ome Jan hoorde we dat je binnen dertig dagen opnieuw een stempel in je paspoort moet laten zetten ( kregen op de luchthaven ook een stempel voor precies 30 dagen toen we aankwamen, dat vonden we toen al vreemd).
Vanmorgen zijn we met ome Jan en twee vrienden naar de vreemdelingen politie geweest om weer een stempel voor 30 dagen te krijgen. Gelukkig bleek de dame achter de balie er zin in te hebben zodat we na 10 min. Weer buiten stonden.
Morgen gaan we naar Guesthouse Amice en mogelijk nog naar de Colakreek om te zwemmen.
Het weer is nog steeds warm en we zijn blij met elke wolk die er is voor een beetje verkoeling. Wel is het zo dat het de laatste 2 dagen aan het eind van de middag eventjes regent, dus das wel lekker!
Ook zijn we erachter gekomen waarom zoveel Surinamers met een vogelkooitje lopen, of het nu op straat is, in de winkel, op het werk of in groepjes op straat hangen, mensen hebben vaak een vogelkooitje mee met een vogeltje erin….dit is gewoon hun huisdier en gaat bijna overal mee naar toe…geweldig.
Het volgende avontuur wat ons te wachten staat is dat we vrijdag voor 12 dagen met een vliegtuigje de binnenlanden ingaan, heel benieuwd hoe dat gaat worden en we hebben er ontzettend veel zin in!!!
Dat lezen jullie in het volgende verslag wel weer!!
Groetjes ons xxx
-
15 November 2011 - 22:05
Peter En Marja:
Lieve Frida en Tim, wat maken jullie ontzettend veel mee en zien jullie veel. We heben allebei weer genoten van het verslag en ook smakelijk gelachen om de gebeurtenissen we zien jullie gezichten al voor ons bij de vogelsptters echt iets voor jullie.
Nou weet je ook hoe het is dat gevoel van het kabbelende water. We vonden het heel erg fijn gisteren even jullie stemmen gehoord te hebben. We kunnen het ons best voor stellen dat je hem af en toe wel een beetje knijpt. Dat is ook lekker, zwemmen tussen de piranja's. Wij doen het liever tussen de Koi's. We misten het verhaal van de vogelspin(GGGGGGRRRRRRR).
Jongens bedankt dat we alles weer hebben mogen meebeleven. We wensen jullie nog héél veel plezier, geniet van alles, en doe voorzichtig. Dikke kus!!!! -
15 November 2011 - 22:07
Peter:
P.S. SKYPE WERKT WEER!!!!! -
15 November 2011 - 23:46
Casper Verschoor:
Hé driestreper! Ben stinkend jaloers op jullie, haha! Geniet er nog lekker van en we zien elkaar wel weer. Tenminste...als ik dan niet het land uit ben... -
16 November 2011 - 07:21
Richard:
Klinkt goed, ben jaloers. Veel plezier -
16 November 2011 - 08:34
Rene En Janneke:
Hii luitjes,
Tof om jullie verhalen tijdens een koppie koppie om mijn werk te lezen.
Gave ervaringen. En goed om te lezen dat de Jezusslippers van pas komen.
Ja, wat betreft de vogelspotters weten we niet goed wat we daar van moeten denken. Kunnen we ons er in vinden of is dit voor ons zelfs iets te extreem . hihi
Veel plezier.
Xxx Rene en Janneke -
16 November 2011 - 09:13
Pieter Leek:
Mooie reis. Ben benieuwd hoe het binnenland gaat worden.
Groetjes -
16 November 2011 - 15:35
Bep Van Heiningen:
Hallo Tim en Frida wat een leuk verslag van jullie vakantie reis zo te lezen vervelen jullie je niet en maken veel mee.zelf heb ik ook midden op een bospaadje een groep vogelspotters meegemaakt ze kwamen aangescheurd met auto,s en sprongen er uit met verrekijkers om hun nek en ze heerste in grootte opwinding er was een bijzondere vogel in de buurt gespot ik was het niet hoor maar je staat wel raar te kijken nog een fijne reis verder met mooie verhalen groetjes t.Beppie -
16 November 2011 - 19:27
Chris En Miranda:
Leuk om te lezen wat jullie meemaken. veel plezier in het binnenland. Anouk denkt ook veel aan jullie. Jullie krijgen de groetjes en een dikke knuffel van Anouk en Brenda. -
16 November 2011 - 19:27
Chris En Miranda:
Leuk om te lezen wat jullie meemaken. veel plezier in het binnenland. Anouk denkt ook veel aan jullie. Jullie krijgen de groetjes en een dikke knuffel van Anouk en Brenda. -
17 November 2011 - 20:35
Andries En Trudy:
Jongens wat weer 'n verhaal en wat 'n mooie foto's je waant je in de tijd van de Hut van oom Tom,geweldig hoor.
En wij maar bibberen van de kou,we kunnen het dorp niet zien en het is maar 3gr.Geniet nog van jullie vakantie,wij kijken weer uit naar het volgende verslag.Veel plezier en groeten van ons.Andries en Trudy Kuiper -
17 November 2011 - 21:06
Marie-louise:
Lieve Frida en Tim
Wat maken jullie veel mee en dan ook allemaal van die byzondere en aparte dingen
Ga lekker door met nieuwe uitdagingen en bedankt voor jullie fantastische verhalen, heerlijk om te lezen en een beetje mee te mogen reizen
Veel liefs
Marie-Louise
-
22 November 2011 - 19:54
Peter En Marja:
Hallo lieverds,
Vandaag de foto's bekeken. Geweldig!!!
Heerlijk om jullie zo te zien genieten.
Met Pep en Groov alles goed, het is gelukkig een beetje koud nu, waardoor ze sneller komen als ze naar binnen moeten. Maar gaat helemaal goed. Dikke Hollandse kus en geniet er nog van.
-
24 November 2011 - 17:49
Fam.suidema:
hoy ned.surinamers want dat zijn jullie nu bijna wel ha ha wat n uitgebreid verslag leuk hoor en wat n avonturen maken jullie mee het komt bij ons best wel heftig over maar als je er zelf midden in zit is het toch anders denk ik. we maken er uit op dat ze het daar allemaal niet zo nauw nemen,maar dat zal de cultuur wel zijn heerlijk dat ze zich niet druk ,wat n verschil met ons landje...jullie gaan nu de binnen landen in zal ook weer spannend worden wat tref je daar weer allemaal aan we gaan het weer lezen.hier gaat alles goed het weer is prima, hele week dichte mist gehad maar nu schijnt de zon. Dus het is bijna net zo lekker als in Suriname!
Wij wensen jullie nog heel veel plezier, en we houden de verslagen bij!
Groetjes, liefs
Barend, Ineke, Nadia, Bodine & Banjer! -
27 November 2011 - 21:10
KP & Maaike:
Hey Frida&Tim,
Super om jullie verhalen te lezen en mooie foto's te bekijken!!! Heel veel plezier en geniet nog ff lekker de laatste week! Tot snel. X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
